vrijdag 18 november 2011

gat


In een poging tot relaxeren (ook 5 jarigen hebben dat nodig), draait G in zijn haar. Bij het televisiekijken, wii-en en doodle jumpen op de Iphone. 'Pas op, straks trek je al je haar eruit en word je kaal', zei ik 100 x, maar zoals het een 5 jarige G betaamd, luistert hij daar niet naar. 3 weken geleden, na de douche, constateerde ik bovenstaand gat. En alle" ik heb t wel gezegd' hielp niks, t gat zat en bleef er. Het haar eromheen groeide langer, omdat ie naast zijn kruin had gegraven, viel t gat mooi open. Na drie weken kon ik het niet meer aanzien, en toog naar kapper 4 (moeilijk nog een kapper te vinden die niet: of G in een tantrum op de grond heeft gekregen en hem daarna de toegang heeft ontzegd, of G een bloempotheufd aangesmeerd heeft, of G een stuk uit zijn oor knipte). Deze kapper zei: alles eraf (zelf was hij kaal, kinnesinne?). Daar was mama niet aan toe, en toen werd t:


Zonder kuif is t heel zielig, dus direct een tube cement aangeschaft, en dan gaat t wel. Cement was duurder dan de knipbeurt. 38 euro later stonden we buiten. Mama blij, G op zoek naar een mutsje, zonder haar is kououd! Wedden dat ie t zo wel afleert!

dinsdag 15 november 2011

Ruud Eikel


Grrrrrrrrr, tot voor kort nog nooit gehoord van deze man, maar nu: haathaathaat aan!! Zit je lekker in de zon met je skibril op, lelijke aap!! Nee, ik wil dat ook niet relativeren, en nee, ik wil ook geen achtergrondinformatie zodat deze mening een gefundeerde wordt. Ik wil gewoon boos zijn. En gefrustreerd!! Wat na weken te hebben aangezien hoe lief de ene na de andere grungeband uit zijn herclaimde jeugd bezoekt (Prodigy, Smashing Pumpkins, Mission), al dan niet met aanhang die in Amsterdamse grachten valt,zonder dronken te zijn, wil IK nou ook eens!! En ik zou gaan. Dankzij vriendinnetje J, die kaartjes had bemachtigd! En WIJ zouden onze wijde truien aandoen, en onze pony touperen, en onze foute makeup opdoen en dan heel hard schreeuwen naar en dansen op: DURAN DURAN!! Maar eerst krijgt die eikelige Lebon iets aan z'n stem waardoor hij niet kon zingen (huh, dat kon hij toch al niet? Nee, dat kon hij niet, maar toch klonk t leuk). En toen gingen ze verzetten en verzetten en verzetten. En nu lees ik:

It is with enormous regret that we have to finally admit defeat on the issue of a show that we were originally scheduled to play this past summer in the Hague, for two Dutch promoters called Ruud Wijkniet and Mark Van Den Bergh at The Hague Jazz BV. As you know, we were forced to reschedule almost five months of touring, while Simon recovered from a vocal injury sustained in Cannes in March. The date in the Hague was one of these shows, and since his recovery we have been working hard to try to find a new date with this promoter for early 2012. When we first started this process we had something in the books for late January, at the start of our European run, but as the announcement of the concert drew closer and we tried to lock down our deal with Ruud and Mark, they became harder and harder to reach and for the past three weeks we have not heard anything from them at all, despite our many attempts to make this work. We are aware that our fans have been trying to get refunds on tickets for the original show – and are extremely concerned that to date they have been unable to get this matter resolved.

En daarna nog een tranentrekker dat ze de 4500 mensen die kaartjes hadden niet kunnen refunden, want zij hebben ook geen geld. Naja, da's nog bijzaak, dat kaartje, we wilden gewoon erheen!!!

Ik voel een enorme drang een trap te gaan verven, en een muur van 5 meter, ofzo....
(heeft misschien iets te maken met een alarm dat vannacht afging omdat er weer zo'n *&^%spin voor t alarmoog zat, of de muizenklem die vannacht 3 keer is dichtgeslagen, inklusief muis! Ik wil naar bed met dekentje over hoofd en stilte!)

donderdag 10 november 2011

Kn(l)agen


Misschien moet ik toch wat vaker posten, want ik geloof dat een extra uitlaatklepje niet verkeerd is. Mensen die dit lezen (8 volgens t lijstje, ik moet daar iets mee want ik lees blogs die 160 volgers hebben. Met het hele www dat miljoenen trekt is 8 dan wat schamel) die kunnen denken dat ik alleen maar boos ben. Maar dat is niet zo, het is alleen dat het hier zo lekker afreageert. Het scheelt me een psych of andere peut, en lief zegt dan ook niet meer dat ik steeds humeuriger wordt, want ik heb hier al gefulmineerd. Wat is er dan nu te fulmineren?

Heb je even:
- ondanks vreselijk verwoede pogingen blijf ik niet op mijn streefgewicht, maar elke keer 1 tot 1,5 kilo erboven. Ik zie 16 opgetrokken wenkbrouwen zeggen: wat is dit vergeleken met het Griekse faillissement? Nee, vast niks, maar toch een ergernis alom. Vandaag toch weer les 14 van van de Belgische Evy gerend, 3 x 6 en 1 x 1 1 x 2 minuten met loopstukjes. Tong op schoen en vloeibaar geworden kraakbeen, maar het is volbracht. Eens kijken wat de weegschaal morgen zegt... (als ik de roep uit de chipskast nu maar negeer...)
- een kalend kind. Een kalend kind om niet ernstige redenen, ik weet het, ik MAG niet eens klagen want het kan zoveel, zoveel erger! Maar toch, waarom jezelf expres van een redelijke haardos afhelpen? Elk kind heeft wel een tik, G draait in zijn haar. En of hij draait heel hard, of zijn haar zit niet goed vastgeklonken, maar hij heeft op zijn hoofd nu een plek van 2 x 2 cm die haarloos is. Het is geen gezicht. Hij draait voor ontspanning, bij tv kijken of filmpjes loeren op de WII. Hij is vast de enige 5 jarige met een comb-over. Vandaag heb ik hem een douchemuts opgezet achter de laptop, daar draait hij niet in. Moet er eens een foto van maken.
- het humeur van lief, omdat ze niet altijd luisteren naar wat hij zegt op het instituut waar hij dagelijks vele uren zwoegt
- mijn baanloze bestaan.
- mijn baanloze bestaan
- mijn baanloze bestaan

en oh ja: het beestje tussen mijn plafond en vloer, dat van 21.00 tot 02.00 een feestje viert met nootjes of tandjes. Knagen, rollen en rennen, oorverdovend is het, en ook wel wat creepy. Er staat al een rattenklem (3 dagen), maar ik heb t idee dat het beestje erbij zit en lacht.... Flip doet er in elk geval niks mee, hij kijkt niet eens waar dat hinnikende geluid vandaan komt.

en nu ga ik naar bed. Lief netwerkt in den lande en het beestje zit recht boven mijn hoofd te hakken....

Btw, ik moet volgers, volg mij en geef t door, want anders komt er nog een punt op t klaaglijstje: niemand hoort mijn geklaaaaaag!!!!

Ik lees trouwens net dat je geld kunt verdienen aan je blog. Als je veel volgers hebt, willen bedrijven adverteren op je blog, en dat betaalt!! Dan zouden er zomaar drie punten van mijn klaagmuur verdwijnen!

dinsdag 30 augustus 2011

Terug


Hier was ik weer! Ik was de blog zat, want hij leest niet lekker. Letters te klein, achtergrond te donker. Dan kijk ik bij Floor en dan is t duidelijk van lettertiep en frisheid. Hoe ze t doet weet ik niet. Ik vraag t ook niet, want die heeft t pas druk. Die heeft niet 2 maar 4 bonuskids en dan nog eigen werk (kids dus). Ohja, en echt werk heeft ze ook: drie webwinkels en een echte winkel in the making. En ik mail haar al zo vaak met onzin: wat is de kleur van jouw keuken, waar heb jij dat elandhoofd geschoten dat in jouw huis hangt (antwoord: bij riviera maison, hij is van gras). Dus ik pruttel af en toe wat aan de lay out en dan ben ik t weer zat.

Er is echt genoeg gebeurd de laatste tijd, en lang niet alleen slecht, maar natuurlijk niet van stress ontbloot. Bonuskindje 2 is ingetrokken bij een opa in een tuinhuis, en doet daar door spartaans interieur ingegeven inzichten op. Dus was ie van de week even hier en hadden we een prettig gesprek. Wel is ie zijn baan kwijtgeraakt maar hij is vol goede moed een nieuwe te vinden. Duimen maar. We hebben net 7 weken van krentenbaard achter de rug (eerst f, toen g, toen f weer, toen g en daarna g nog maar eens. ohja, en toen f weer. in Goes moesten we zelfs een lijfarts bezoeken). Ohja, en een vaarvakantie overleefd (g wil er niet aan dat je met een zeilboot scheef moet om vooruit te komen. zat als gillend speenvarken op mijn schoot te krijsen. rechteroor heeft een gehoorverlies van 50%). Opa Arie vaarde een stukje mee en zette de boot aan de grond in het Veerse meer. Verder heb ik in deze kinderen verveeltijd vakantie een kleine volksverhuizing ondergaan (2 kids naar beneden, 4 kamers herverfd/ingericht). En ook kampeerden we een weekend tussen 18 wilde zwijnen. Echt dingen voor mij! Gelukkig scoorde ik in Goes een Michael Kors rose gouden geluk (horloge) en dat maakte veel goed. Jammer dat vriend N vroeg wanneer ik naar de kermis was geweest, bij het ontwaren van t polswonder.

Wat er nog komt:
een verhaal over schilderes I en monnik J, die ons schilderij van 2 x 3 meter heen en weer door het dorp verplaatsen (het is steeds niet naar de zin van mevrouw, als ik zeg: nee, nee, laat hangen, t'is goed zo dan wuift ze dat met gemak weg om weer met het gevaarte aan de haal te gaan.)
een verhaal over een doorgaande strijd die lief en ik voeren over het wel of niet inzetten van een wicheloede man (onrust en terugkerende infecties in huis, en ik hoorde dat je daar wateraders of elektrosmog de schuld van kunt geven, maar dan moeten ze eerst vastgesteld. Lief is not a believer.
en
Een verhaal over meisjes die vrij rijden op een pony (dat is dus: zonder manege begeleiding), en wat er dan kan gebeuren (of juist niet)

Maar eerst gaat morgen het hordenlopen met kleuters weer beginnen: vanaf morgen gaan ze met z'n 30-en (begin schooljaar) weer gymmen en hoera, ik verheug me erop.

Nu ga ik de Ipad van lief in een gat in de grond begraven, want dat gerace met autootjes (wat een apps zijn er toch) ben ik helemaal zat!

maandag 6 juni 2011

Pierig


T was weer druk vorige week, met een feestje van Oma H aan de waterkant van vlaardingen(heeft vlaardingen water, jawel, het heeft een plas!). Oma H zit nu aan de valium want heeft de hele tijd achter 4 mannetjes aangerend die met kromme beentjes en waterballonnen als een zwerm bijen over t plein zwalkten. Vrijdag moesten we naar de film van de Penny: Shadow. Aarg aargh aargh!! Paardenmeisjes overal, hooi en stro en paardenmeurgeur. Voor de film begon een onduidelijke show van een dikke vrouw in middeleeuwse rok die een paard had die dacht dat ie een hond was (likken, opzitten, pootjes geven). Aangekondigd door een mevrouw van de penny zelf, met idiote jolige asymetrische paardenstaart en een jurk over haar broek (ik denk dat ze dacht een tuniek aan te hebben). Hysterisch gillend in de microfoon trachtte ze de paardenmeisjes op te zwepen, maar die zaten in bange afwachting van de film en gaven geen kik. De mevrouw kreeg assistentie van een jongetje van 12 (okee, hij was 20, maar niet langer dan 1.30 meter) die riep: kennen jullie mij wel van 'zeg ns aa'  (nee dus). Hij speelde ook in de film en zong erbij, maar ik heb m in die hele film niet gezien. Film zelf was drakonisch!! Veel ruzie en gesnib, veel paarden, veel gegallopeer en drama. Kinderen vonden hem superspannend. Daar doe je t voor. Gelukkig was ie na 2 uur afgelopen, waarna wij nog even naar een paardenshow van de filmheld moesten kijken en de onbekende dwerg acteur nog een liedje playbackte. Klaar en op naar de merchandise. De paardenmeisjes galoppeerden en masse naar het 'strodorp' en waren binnen 20 minuten hun spaarpot kwijt. Gelukkig kochten ze veel boeken, man wat zijn er veel paardenboeken! Ook kochten er drie een poetskist, 1 rode, 1 gele en 1 groene. Toen was het acht uur en hadden we honger. Maar op de hele Overtoom was geen fatsoenlijk frietenkot te vinden. Uiteindelijk na 3 blaren elk en de hele overtoom gezien te hebben, vonden we een plek op de hoek van het Surinameplein. Alwaar wij nog een uur moesten wachten op de friet (het was druk). Inmiddels was t zo laat, en de meisjes moe en/of druk, dat we weg wilden. Ik ging de rekening vragen en plassen. Toen ik terugkwam stond iedereen buiten/bijna buiten. Ik riep hebben we betaald? en men verstond: ik heb betaald. Iedereen knikte naar elkaar en hophop, weer met de dorpsmeisjes over de overtoom naar de tram. (dat moet een eigen blog: kudde meisjes met paardenstaarten, rokjes en slungelbenen en poetskisten, over de overtoom, wat een gevaren daar! stoep waarover wordt gefietst, fietspad waarover wordt gefietst, zebra met stoplicht (STOPLICHT!!!), trambaan in midden, weer een stukje weg en weer een zebra!! Stoplicht op groen betekent doorlopen leerden ze op school, maar een live stoplicht werkt niet zo. Live is t : groen, dan kijken, wachten tot de laatste auto door rood is gereden en dan pas zelf oversteken. De hobbelende meisjes renden als een kudde schapen van stoep naar straat en zwermden op aanwijzingen van links naar rechts. Er was geen lijn in te krijgen. Moeders met fronsrimpels en schorre stemmen: stop, op de stoep, naar links doorlopen!!! En dan moest de kudde nog in de tram....). In de auto naar huis bleek geen van ons betaald te hebben. Aaargh. We moeten nog bellen naar t frietenkot.

Zaterdag een tuinfeestje van N en zondag niks. Ehhhm... er had niks kunnen zijn. Maar zittend op de bank in de tuin bespiedde ik poes F, die zich krabde. Vlooien? Ik spoedde me naar de keuken voor een dosis flea free van exil en spoot t pipetje in zijn loddig tegenstribbelende schouderblad-kuiltje. Iets te ver naar links, dus meneer kon er nog bij. En dat hebben we geweten! Na 3 minuten riep lief: ehhm, de poes heeft je nodig in de gang. Ik erheen, gang met diarree. Boven hoorde ik een kokhalzend geluid: kots. En toen zag ik meneer zelf. Ogen dicht, trillend en schuddend en rennend van boven naar beneden.Wat nou weer!!!! Snel de flea free doos gepakt: bijwerkingen, zeldzaam: reversibele neurologische afwijkingen (trillen, schudden, nerveus, braak en diarree). Heb ik dat! Gegoogeld of dat dodelijk was, want zin in de dierenarts had ik niet meer om half elf. Niks te vinden. Op hoop van zegen maar. Weinig geslapen dus en om half zes landde poes F op mijn bed, uitgetript. Maar nog wassend en stinkend. Ik kreeg de briljante ingeving hem te wassen met zeep(had ik eerder gedaan, toen G hem onder de glitterlijm had gesmeerd en dat ging....gesmeerd toen.) Nu niet. Poes overduidelijk nog geagiteerd en schreeuwde moord en brand en nog meer. Nu loopt er een dunnig pierig poesje rond, met natte stekelharen. En boos dat ie is.

Zo, eens kijken wat ik nog meer kan gaan uithalen vandaag....

zondag 29 mei 2011

Kees!!!!


Ik was even afwezig. Had er niet zo'n zin in, want dan had ik boze blogs geschreven en niet eens humoristisch boos. Maar goed, life goes on, it's out of my hands en nog meer wandtegels (en hij heeft nu een kamer gehuurd bij een kennis tot ie een huis heeft, you know who). Dus ik besloot t even te laten liggen en op iets anders te stressen. Want de meiden hadden bedacht dat we een weekend weg gingen en ik mocht het weer niet weten. Waarom dat is, dat ik dingen nooit mag weten? Joost mag t weten (hij wel!). Want ik HOU helemaal niet van verrassingen, ik krijg altijd namelijk nare verrassingen, dus in mijn hoofd is een verrassing iets waar je voor moet oppassen. Dus als iemand zegt, over 3 weken heb ik een verrassing voor je, dan ga ik al rennen. Buikpijn, nerveuze tics etc. Lief wordt daar gek van (wat heeft ze nou weer?, en dat op een duits/nederlands accent). En hoe dichter bij t kwam, hoe erger t werd. Want ze gingen hints droppen van: wel paspoort mee, en wel een pilletje innemen van te voren. en dus dacht ik dat we moesten vliegen. En dat vind ik Heel Erg Eng. Ik doe t wel, maar dan wel met frisse tegenstand. Ik weet, als je ergens wilt komen moet je vliegen, maar ik denk altijd een doodskist in te stappen. Ik ben niet voor alles bang, maar toch. Zal eens een lijstje maken:

- de tandarts (maar ik GA wel. moet alleen wat tijd hebben tussen maken van afspraak en gaan. voorbereiding etc)
- Spugen
- Bevallen op ongepland moment zonder enige vorm van pijnbestrijding, zelfs geen aspirientje, en dan een uurtje of 18
- Psychopaten die je thuis komen overvallen
- Algerijnen op t Gare du Nord en ergens achteraf aan een lange donkere straat in Parijs(he Linda?)
- Narcose
- Wespen
- Paarden
- Niet luisterende en daardoor ook voor anderen ellende veroorzakende pubers waar je Wat Mee Moet
- Vliegen dus (niet de beesten, maar de machines)

Hmm, alles waar je controle voor moet overdragen dus, als ik zo t lijstje nakijk.

Affijn maandag voor t weekend was de zwerm bijen in mijn buik onhanteerbaar en kreeg lief de klaagzang: wat als ze me voor t blok zetten en ik moet. dan ga ik dus weglopen. maar dan heb ik ze voor t hoofd gestoten, zij denken iets leuks te organiseren. maar wat als ze denken: dat vliegangstje, daar duwen we d'r ff doorheen. Dus heen en weer en oh ik weet niet wat te doen. Lief was t zat en zei dat ie t wel ging afbellen. Waarop ik kreet: neeeeeee, dat kan je niet doen, want dat is niet aardig als iemand zoveel moeite doet voor een verrassing voor jou. Dilemma (ken ik een liedje van, zal ik t zingen? is van man met pleister op hoofd en kelly rowland geloof ik). Dinsdag toch maar n mailtje gemaakt, want zat te snuffen en te bleren van ongecontroleerdheid en een cursus vliegangst kreeg ik voor vrijdag niet rond, nog afgezien van de 1350 euro die ze daarvoor willen hebben). Gelukkig, gelukkig hadden ze t goed ingeschat en gingen we dus niet vliegen. En toen mocht ik t ook weten, we gingen naar Maastricht (met de auto!!), eten, borrelen, winkelen, koffie op terras, winkelen, winkelen en oh ja, winkelen!!!!!

Vrijdag een uur later dan gepland (lag niet aan lief, die was op tijd, hoezee) en na een blersessie van G (mamaaaa komt noooooit meer terug) gingen we richting Maastricht. Juichtonen nadat we t bordje 'de limburgers heten u welkom' passeerden (lief en ik denken altijd dat er dan een bosje limburgers achter een koe vandaan springt en gaat zwaaien. nog nooit gebeurd). Zonder teveel gedoe stonden we voor t appartement, heel leuk oud gebouw aan kabbelwater. Waar de eigenaar.....niet thuis was. Op de deurbel kwam nix, op de telefoonbel ook niet. Toen maar op een andere bel gedrukt, van de buurman (weet je veel, misschien was de eigenaar, hij heette Kees, zelf wel bewoner van t huis boven t verhuurde apppartementje). Na 3 x op alle bellen te hebben gedrukt kwam er een verfomfaaid hoofd en ditto man met nog 1 tand (angst voor de tandarts?) uit t raam gehangen. Maar in plaats van een zacht zuidelijk, wat's geburt, kan ik oewes hellepu? (spreek geen limburgs) riep ie nijdig: u moet NIET op mijn bel drukken, hou op met op mijn bel drukken!!!! Oeps, snel de auto in en wachten tot de echte Kees terugbelde. Maar die belde niet en ineens ging beneden een garagedeur open (waarvoor wij stonden te wachten). Weer de tandenloze tijger. Nu was hij echt boos. Ga eens weg voor mijn garage, LAZER OP!!. Pardon? Hij had t bordje van 'de limburgers heten u welkom' niet gelezen denk ik. L vroeg heel vriendelijk: maar meneer mag ik u iets vragen, dat hij ruw onderbrak met: u mag mij niks vragen, u moet mij met rust laten. BOOS was ie!!! Ik werd ook boos, en I ook. Maar L vond t meer eng. Affijn, wij toch maar weg. Auto ergens anders gezet, inclusief spullen, en ietwat verfomfaaid naar t restaurant. Al waar ze onze reservering niet hadden gekregen, maar ze gingen t allemaal oplossen en wij kregen t mooiste tafeltje aan t raam. eten was ge-wel-dig!!!(Le Courage, ga erheen, ga erheen. witte schrootjes en een pijpenla, maar lekker!!). Ondertussen zaten wij allemaal conspiracy theorien te bedenken, want Kees belde maar niet terug, en hij wist toch dat we zouden komen? Zou de tandenloze terreurking dan Kees zijn? Dat ie ons zag en van de verhuur af zag? En daarom ook niet meer belde. En wraakacties op boze Kees bedachten we ook. Omgekeerd zoeken op de iphone om erachter te komen hoe de boze buurman echt heette. Nix, nix, nix. Tot I een belletje kreeg. Van de vrouw van de echte Kees. `Sorry sorry en de telefoon uitgezet en vergeten en what have you not....' Kees was dus niet Kees, maar heette voor de duur van t verblijf nog steeds Kees voor ons. Na t eten terug naar t appartement, angstig omhoog loerend naar Kees, die geen kik gaf. De vrouw van de echte Kees deed of zo nog nooit van een boze buurman had gehoord, terwijl ze ons t verbouwde (dat moet een overlast hebben gegeven, leuk voor buurman Kees) appartementje liet zien. Alles was leuk en gezellig, L en I gingen in t grote bed en snurkten en ik op de stretcher in de woonkamer, met een stoel voor de voordeur, voor t geval Kees de kolder weer in z'n kop kreeg. Kees had nl dezelfde ingang als wij, bleek binnen.

Verder verliep alles zonder incidenten, Kees heeft een loer uit raam gedaan toen we weggingen en toe hij ons zag kijken, dook hij snel weg. Kees = kierewiet? L heeft heel veel gekocht, I ook en ik niet, wiehaaaaa! (ohja, prodimed, here I come. Want: als ge in Limburg het gegete is t gedaon met oew dieetke...)

dinsdag 10 mei 2011

indeed dus


We zijn er weer!! En alles is heel gebleven... Maar ik heb inderdaad de vakantie gejinxt met t vorige bericht, dus dat is dat voor later: dat doe ik nooit meer. Allereerst brak op werk van lief de echte en regelrechte pleuris uit,waardoor lief echt stijf van de adrenaline stond en vrijdag en zaterdag nog heeft zitten werken. Dan kwam het op zich best goed uit dat G vrijdag besloot wederom de brokjes eruit te gooien. Je gelooft t bijna niet. Heel de dag bleef hij bezig, en de onderkant deed deze keer ook mee. Zo stond ie ineens in de kamer met een enorme berg bruine rommel aan zijn voeten. Waarom ga je dan niet naar de wc? Ik wil niet poehoepen!!! Ja, hallo, wil niet is geen optie hier! Leg t maar eens uit. Poes had vrijdagochtend ineens een mega bult ontwikkelt, en dus ging ik met poes en 2 kids en een bakje tegen de brokjes naar de d-arts. Die deze keer 2 gaatjes in buik poes ontdekte. Poes dus niet aangereden. Poes gebeten!!!! En ik heb zooooooo'n hekel aan honden. Dus na weer 100 euro en 2 spuiten erbij mochten we weer gaan. Je vraagt je af: had die dok die gaatjes niet eerder kunnen zien, dan had ik geen rontgenfoto's hoeven laten maken a 75 eur.... Hmm. Toen we thuiskwamen vulde G te bakje nog maar eens mooi. Gelukkig was t bij de dok erin gebleven. Om vier uur smiddags nog naar de apotheek voor kotsremmers voor 5 jarigen. Die heten domperidon, en die kon je vroeger gewoon bij t kruidvat scoren. Maar nu zijn ze bij de apo, en je moet er een vragenlijst voor invullen. Aan t eind van de lijst staat: leeftijd patient. En als je dan invult:5 jaar, dan mag je terug naar t begin waar staat: niet meegeven zonder recept arts. Maar t was paasgoedheiligdag, dus arts zat al tussen de eitjes aan de advocaat. Toen was ik wel even klaar.... Toch maar even langs de dokter en die was er dus nog wel, had zich alleen verstopt achter de eitjes, of de telefoon ermee volgepropt, in elk geval, hij nam niet op maar deed wel open. En dus mocht ik om 5 uur met een 5 jarige naar de dok, die vrolijk domperidon voorschreef. En voor de zekerheid ook maar voor F, want ik zag t lijk alweer drijven....

En met niet zo'n goede luim vertrokken we dus snachts om 4 uur naar de zuid franse zon. Die er vervolgens 2 dagen over deed om te verschijnen maar ach, we moesten toch nog ontstressen en aansterken. En daarna was de zon er wel, en dus hebben we veel in de piscine gelegen (19 graden maar t zal wel, ik zal erin!!) en in de zee. En maar ruzie gemaakt met 3 fransen. Frankrijk is mooi, maar de fransen moeten misschien ergens anders gaan wonen...

(nou wil ik best vrolijk enzo doen hoor, maar als op vakantie gewoon t werk doorgaat en de stress in mindere mate ook, de auto een vreemde melding geeft waardoor je eerst internet af moet zoeken en garages moet bellen voor je weer verder kunt, de iphone van lief de geest geeft, waardoor alle foto's weg zijn en de foon 6 weken op reparatie moet, de imacs thuis niet praten met windows voor mac, alle gegevens van de laptops dus niet in de imacs willen, we geen facturen kunnen maken, t nieuwe boekhoudprogramma niet werkt en internet steeds wegvalt, lief's op afstand bestuurbare ding voor thuiswerken t niet doet waardoor hij 300 emails en 2 leesmappen achterloopt op een agenda die van 7 tot 19 vol zit, en G na dag 1 op school thuiskomt met een raadselachtig bloemkooloor, paars en overhangend, dan denk ik wel eens: hebben wij nou zo extreem veel pech, of is het mijn perceptie?

woensdag 20 april 2011

Jinx?


Ik moet t misschien niet schrijven want alles wat je zegt roep je af over jezelf, of als je t niet schrijft roep je t af, iets met af... afkloppen in elk geval. Maar er komt een vakantie aan... ik zeg niet wanneer, hoe lang en waar, want wie weet hoe cybercrime werkt en straks staan er 10 mensen met een koevoet op mijn oprit. Maar het is gepland, het is betaald. De vrije tijd is ook ingepland. Maaaaaaaar..... Lief moet daar zuur voor bijten. Die krijgt namelijk de hele wereld en z'n zus over zich heen met dingen die nog even moeten voor die vakantie. En mensen die nog paniek gaan schoppen die helemaal niet nodig is en zeker niet nu. Ik heb lief deze week 2 uur wakker gezien. Maar dat lag ook aan mij...

Na het kappersdrama vrijdag met G was ons geen rust gegund, want vanaf 23 uur was het brokjes schrapen bij t mannetje. Drie bedden heeft ie onder gespuugd, en hij bleef tot 4 uur bezig. De volgende dag waren G en zijn mama niet in een goeie bui. Smiddags dacht lief (die smorgens ging paardrijden in een fietshelm en golfbroek) nog iets leuks te doen met F en vriendin T, maar mijn oorwurm gezicht gooide roet in t eten. Toen ging hij dus wat leuks doen met F, vriendin T en G met t kapotte oor. Zondag ging op aan fietsen en werken en toen was t maandag. Maandagavond (lief was natuurlijk niet thuis) dacht ik al iets te voelen rommelen in de buik en snachts was t bal. Alles eruit. Hoera. Dat werd een ding dat de hele dinsdag en de dinsdagnacht doorduurde, inclusief koorts en grieppijnen. Woensdag was ik 56,5 kilo, Hoera zou je zeggen, maar ik kon niet rechtop staan. En ohja, toen ik me dinsdag middag uit bed hees om 3 uur om kids op te vangen, viel me op dat poes F ook niet op was geweest vandaag. Toen ik hem uit de mand lokte bleek hij ook nauwelijks te kunnen staan. Hoe, wie wat waar? Geen idee, maar toch de dokter gebeld. In draf met zwak lijf, hopende dat alles binnen bleef, poes en kids naar dokter. Na 5 rontgenfoto's bleek hij nix te hebben gebroken. Maar hij is waarschijnlijk wel aangereden en dus stijf en bont en blauw. Ohja, hij had ook koorts. Een antibioticum en ontstekingsremmer rijker en 114 euro lichter gingen we naar huis. Even ging ik buiten zitten (het schijnt zomer te zijn geworden, ik lag in bed, zonde!) en klapte de parasol uit. Er rolde een wesp op mijn hoofd, aargh!! Wesp weggejaagd, maar de parasol wilde niet open en de wesp bleef terugkomen. Wespengifspuit gehaald en wesp belaagd, toen had ik wat meer tijd te kijken wat er aan de hand was. Blijkt die wesp bezig te zijn geweest een nest te bouwen!!! In de gaatjes die bedoeld zijn voor het staafje dat de parasol omhoog houdt had ie smerige smurrie gestopt. Dat moest ik er met een spijker uittimmeren.Zo vast zat t. Gelig stof in brokjes (hmmm brokjes, pas nog gezien) viel op de grond. Brokjes en parasol volgespoten met wespgif en maar weer naar binnen.

En dus denk ik nu: mogen we het dan nu gehad hebben? Of jinx ik die vakantie plannen dan? Want het blijft nog spannend of we daadwerkelijk kunnen gaan. Gaat de poes t halen? Gaat er niemand anders meer ten prooi vallen aan een virus/overmatig werk/wat dan ook? Gaat t werk lief alleen laten?

Laat ik t huis maar eens gaan poetsen. Een dwangneurose, als ik weg ga moet t huis schoon en de was weg....

vrijdag 15 april 2011

Zoooo!

Vandaag was ff anders dan anders zeg. Sta op, dagelijkse gedoe met kinderen in douche duwen die er net zo hard weer uit rennen, verjaardag poes dus slingers bij zijn etensbak en lief, gestressd as always. Affijn, G moest naar de kapper. En dat was de eerste 4 jaar van zijn leven een draaaaamaaaaaa. Gillen, trappen en draaien, ik ben meerdere keren halverwege een knipbeurt met half lang/half kort haar a la Human League (eighties, mensen)de kapper uitgevlucht. Maar sinds een jaar gaat het goed. De huidige kapper heeft geen spiegel maar een dvd scherm en daarop mogen de kids kiezen wat ze zien. En dat gaat goed, t kind zit superbraaf en stil. Vandaag liep hij huppelend binnen. Ik had bedacht dat t maar eens kort moest, heb altijd zo'n halve hippie. De knipster ging aan t spuiten en knippen. En alles was well in the world of Thomas the tank engine.

Maar toen. Ik had net onschuldig een foto gemaakt van mijn voorbeeldige kind toen het gebeurde. Zijn gezichtje vertrok, hij kneep zijn hoofdje ineen leek het. En de kapster zei: ik heb hem geraakt geloof ik... Eerst dacht ik nog, een schampje, een stukje huid. Maar toen ging ik kijken en man, ik schrok. Een grote lap oor hing los, en eruit kwamen riviertjes bloed. Ongelofelijk. Mijn eerste reactie was de kapster een linkse directe te geven.Je knipt toch niet in mijn kind!!!! Maar ik bedacht me en ik ging snel zijn hoofdje vasthouden. Baas kapper kwam met pleister, maar ik riep om een watje want dat stelpt. En inderdaad, na drie watjes hield de bloedstroom op, en t mannetje gaf ook geen kick meer, zat heeeel stil. Kapperbaas zei: hij moet wel even naar de dokter voor een hechting en een plakker. Jeemig! Knipvrouw stond wit weggetrokken en werkeloos te kijken. Stamelde nog wat maar ik ving t al niet meer op.




In de auto naar de dokter deed ik opgewekt en onze man was ook redelijk monter. En ook bij het plakken en hechten bleef ie vrolijk. Ik had hem wel een ijsje, een broodje bij de hema en een nieuwe dvd beloofd. Had er vast niks mee te maken.

Nu slaapt hij, nadat de wond vanmiddag nog even open ging. En ik vind m zooooo lief. Ik heb hem de hele dag geknuffeld, en hij was ook zoooo zoet. En de kapster, die haat ik!

Foto volgt als ik het aankan.

woensdag 13 april 2011

Eye, every inch a queen



Nou ik ben er klaar voor hoor! Alle draadjes zijn weg, de pleisters ook, ik zie weer wat. Alleen lekt er af en toe nog iets uit, maar een doekje en het leed is geleden. Wat veroorzaakte dit allemaal: een ooglidlift. Jahaaahaaa, ik heb t gedaan. Vorige week dinsdag was het zover. Na jaren van aanschouwing van een kleiner wordend linkeroog heb ik in februari de knoop gehakt en een afspraak gemaakt. Een consult later en ik was heel wat wijzer. Want alleen t vel van je kleine linkeroogje omhoog kan niet, neeheee! Rechts moet ook, anders is het ongelijk. Toen ik dat (vrij snel) accepteerde kwam de dok met een konijn uit de hoed: onder moet u ook doen? Heut? Niks mis met onder? Nee, nu niet, maar als boven strak is, hebt u onder ineens een zak. Waaah? Ik droop af, met een afspraak voor 19 april, een onder en bovenooglidlift (leuk scrabble woord).

In de tussenliggende maanden heb ik die afspraak nog 3 x veranderd. Toch maar geen onderlift. Toch maar wel een onderlift. Niet. En uiteindelijk: wel. De afspraak was inmiddels naar 5 april vervroegd (ik denk dat ze dachten: snel binnenhalen die meid, anders doet ze t straks helemaal niet meer). En bijna was ik niet gegaan, want ik zocht stad en land af naar moed en vond m nergens, hij was verstopt in een achterafkamertje. Maar ik vond hem, stofte hem af en vorige week dinsdag ging ik met lief (die moest rijden, heen kon ik ook niet rijden door de stress, terug niet door tijdelijke blindheid)naar Rotterdam. Van alle kanten had ik gehoord: ach, ooglid omhoog, fluitje van cent. Prik prik, knip en brand en naai en klaar. Wat licht ongemak naderhand. Maar dat was ff anders. Allereerst was t niet gewoon in een kamertje op een witte stoel, a la botox prik (alhoewel ik daar dus zelf geen ervaring mee heb, ik stel me dat zo voor). Nee. Komt u maar mee naar beneden, naar de ok. De OO KAA??! Jaa. Even later lag ik in blauwe jas, groene muts en blauwe zwembadslof op een bedje te wachten. De dok liep wat uit. Ik had bijna de kans weg te vluchten. Smste nog even naar lief, die boven zich zat te vervelen (altijd gevaarlijk, de laatste keer dat ie dat deed hadden we een week later een zeilboot). Maar na een half uur kwam daar de dok. Ik grapte wat over niet genoeg moed. Hij wuifde dat luchtig weg met een: ik heb genoeg voor twee. Hij ging allemaal aggressieve blauwe strepen op mijn gezichtje kleuren en bonjourde me toen de oooo kaaaa in. Een echte ooo kaa. Met stalen platte bank, grote lampen en verplegende mevrouwen in t blauw, waarvan je alleen een oogje ziet. Ga maar liggen. Ik kreeg een natte lap over mijn gezicht: even schoonmaken. Daarna nog meer blauwe streepjes en toen plop plop, twee druppels in de ogen. Even wat voorverdoven, riep de man achter mij. Ik knipperde nog wat en daar was hij weer. Even rechts een prikje. Maar ohlalala! Na dat ene prikje volgden en boven nog 4 en onder ook 4. En toen moest links nog. Ik werd een beetje eng. Ging mijn handen omhoog doen om mijn hoofd vast te houden (moet je maar eens opletten, doe ik altijd als ik eng word). Toen waren de zusters in rep en roer: neee, uw handen moeten beneden, kom maar hier en rats, daar hadden ze mijn handen vast. Gingen in rap tempo tegen mij aan praten: heeft u nog vakantieplannen, waarheen, wanneer, hoe lang, met kinderen, hoeveel kinderen, hoe oud, blablabla. Afleiden die hap. Mijn ogen zwollen tot koeienproporties en rats rats, de dok ging aan de snij.

Nou moet ik eerlijk zeggen: boven ging snel, twee ogen in een half uur. Maar toen kwam onder. En dat was: nou gewoon NAAR! En halverwege oog 1 ging ik weer wat voelen. Dok riep: als t onhoudbaar is, prik ik bij. Dus ik zei niks. Maar ja, als bij oog 1 de verdoving al aan het uitwerken was, hoe moest dat dan met oog 2. Daar moest hij nog aan beginnen. En inderdaad, bij oog twee voelde ik het goed. Maar ik hield mooi mijn mond. Helaas merkte hij het en rats, de 6e spuit ging erin. Halverwege oog 2 onder riep ie: hmm, uw hoornvlies reageert, dit oog naai ik tijdelijk even dicht. Pardon? Jawel. Dan zou de zwelling met een week weg zijn, anders kon t wel 3 weken duren voor ik weer een normaal hoornvlies had (moest ik daarna even opzoeken, wat een hoornvlies ook al weer is.) Toen alles dicht was gebrand (verschroeid vlees, blerg) en genaaid kwam de zuster met een stoel. Ik hoorde haar tegen de collega mompelen: ik heb maar even een stoel gehaald, ik dacht dat ze onderuit ging. Nou, haha. Bijna dus. Op een bedje en direct een koud compres en 3 extra zusters om het dichtgenaaide oog. Wat is daaat? Jeeemig. Dus dat was heerlijk. Ik mocht naar buiten en lief viel bijna om van schrik. Ik was echt echt heel erg eng.


In de file terug naar huis, nog even snel diepvrieserwtjes gehaald om te koelen en maar snel liggen, want heel lekker voelde ik me niet. Gelukkig had ik de beschikking over mama, die de boel draaiende hield. Maar die zou de dag erna weer naar huis. En lief weer aan t werk. En de volgende dag, zaten mijn ogen dus allebei potdicht. Haha, jolijt. Dus alle plannen bijgesteld, mama bleef tot vrijdag, vriendin L en I 'deden' de paardrijles van F, en ook de bmr prik van F, die was smiddags. Vriendin I bracht G naar gym. Iedereen was lief en kwam langs, smste en hielp mee. Enorme hulp, want ik liep 3 dagen echt als een blinde vink rond. En naar was ik ook, ik kon 10 minuten op en dan brak t zweet me uit. Ja, zei de nazorg van de kliniek. Onderooglidlift is een heftige operatie. Hmm, had ik niet eerder gehoord. Maar goed, dankzij mijn lieve vriendinnen en mamma (en pappa voor het heen en weer rijden) liep alles. Superbedankt jongens!! En aan lief, voor het druppelen van tetracycline en het verversen van de doperwtenzakjes. Hij zette de wekker van de oven en na een half uur moesten er nieuwe zakjes op.

(en ohja, het was ook nog het prachtigste weer van de wereld. merkte ik, onder een bril, hoed en parasol)

Gister mochten de draadjes en pleisters eraf en ohhh, wat een opluchting. Want ook al zie ik nog wat wazig, en kan ik niet omhoog kijken wegens dikke rupsen op t oog, en zitten aan de onderkant harde bulten die ik weg moet masseren, ik kan weer kijken. Wat heerlijk!! Kijken, een ondergewaardeerde eigenschap!

Nu ga ik even plat, met erwtjes. Want koelen is fijn, en ik moet ook nog masseren. En stiekum ben ik toch wel trots dat ik het gedurfd heb!

maandag 11 april 2011

Au!-gernis


Ja, ik heb morgen overleefd, maar morgen is inmiddels een week geleden. Maar meer meld ik nog niet, want ik zie nog steeds niks en de druk op oog, neus en om hoofd is overweldigend. Heb de hele week sms-en gestuurd vol tiepfouten (want: zag niks) naar mensen die mijn huishouden draaiende hielden. Ga dat in de blog niet herhalen. Maar mensen, ik deed een kleine Michael Jackson. Ik kan me nu goed indenken dat de echte MJ, die er dus meerdere deed, niet heul errug oud is geworden. Want voor je lol doe je dit dus niet.

Morgen zijn de draadjes eruit, hopelijk dan meer blog. Via de laptop van lief, die van mij is begraven.

Bis nachher. (ik ga nu proberen mijn haar te wassen zonder een nat hoofd te halen. hoe? suggesties?)

maandag 4 april 2011

Fiedeljo


De mon-schijt-an-sonate. Die hoor ik nu al een dik uur, want die oefent lief. Dat is superknap. Hij leest geen noot, hij download een meneer van youtube die het voorspeelt, en hij speelt t hele ding na. Knap. Maar irritant. Want hoe knap ook, ik krijg de schijt van de mon schijt sonate. Wat een hang muziek zeg. Gatver. Doe es een leuke riedel, iets van hansje pansje kevertje ofzo. Maar ff niet dit zeg. En dat al dagen lang. Ik ben trots dat lief dat kan. Maar wat een vermoeiende emotie, want lief kan alles. En ik steek dan zo af. En ohja, Gijs kan er ook niet van slapen, van dat deprimerende oostenrijkse gepingel.

Verder is de laptop weer een beetje opgekalefaterd (nee,wacht ff, nu speelt ie dus echt hansje pansje kevertje, en dat speelt ie ook zomaar uit het hoofd. hoe doet ie t!!). Hij (laptop dus)blijft een kwartier aan, en dan is ie ineens weg. Kwestie van heel snel blog tiepen, if at all. En er zijn even geen fondsen voor n nieuwe tieperd. Wel voor vakantie. Nu nog boeken, maar de tijd vrij hebben we wel al gepikt.

Verder is de wijnkast eindelijk af, duurde slechts 3 maanden. En de aannemer had graag nu betaald gekregen, alstublieft. Ik denk dat de bank even dicht is. En ook is het schilderij weer af. Weer ja. Ik ga er morgen of overmorgen eens een blog over tiepen. The sisterhood of the travelling painting, heet ie. Featuring: een schilderes, we noemen haar Pieternel, een behulpzame geesteijke die in een fietsenstalling/hutkoffer woont, en een heeel groot schilderij dat door weer en wind, regen en sneeuw, van ons naar haar wordt gedragen, en weer terug. All shall be explained.


Maar goed, ik ben wat afgeleid, ik moet morgen een Michael Jackson doen en vind t best wel eng. Weet je wat, ik ga gewoon in bad, wordt vervolgd als ik morgen overleef....

maandag 28 maart 2011

Omgevallen


Mijn laptop ligt in coma, buuhuuuu.Vorige week ineens een aggressief groen en geel scherm en toen: meltdown. Geen witte rook however. Wel stoom uit mijn oren. Nog 12 keer opgestart, even alles blij en flats: GROEN!! GEEEL! en niks meer.

Dus naar de laptopdokter (daar moet ik stiekum even om lachen. in ons dorp, en de 5 aangrenzende dorpen is geen een winkel te bekennen, en slechts 1 pinautomaat. maar wel is er....een laptopdokter!!). Dus die riep: zal wel stof wezuh. Laptop achtergelaten, droevig naar de supermarkt, onnoemelijke bonje met Gijs, resulterend in een half uur op zijn kamer zitten, en dat was de vrijdag.

Weekend dus laptoploos doorgekomen en van ellende maar een kuub zand de tuin in gekruit (gekruiert? ehhh..met een kruiwagen de tuin in gereden). Zondag als zombie op de tuinbank, want de zaterdagavond en 4 wijntjes gaat niet samen meer met mij. Treurig. En nu is t maandag. En ik moet volgens mijn ongeschreven lijstje een baan zoeken. Hiervoor moet ik, keurig in pak, langs randstad. En ik heb dus geen zin nu. En een schuldgevoel dat knaagt. Want ik moet ook een vakantie boeken. En wie zal dat betaaaaalen?

En toen belde de laptopdokter. Videokaart kapot. Zou m niet meer maken, zegt ie. Laptop is als een vrouw van 95 die ze geen facelift meer geven. Dus nu moet er ook nog een nieuwe tiepdoos gekocht.Zucht. Ik ga t nette pak opzoeken....

dinsdag 22 maart 2011

Vandaag schrijf ik niet


Want alhoewel op dag 14 dus midden in de cyclus en hormonaal hieraan gelinkt is een slecht humeur, is het vandaag echt wel heel slecht gesteld met me. En daar ga ik deze mooie lente dag niet mee verknallen. Anders is dit meer een klaagzang dan een blog, maar wat ben ik toch vaak boos! En waarom uit ik dat niet? Vriend N heeft daar geen probleem mee, misschien moet ik ook eens een cursus mindfullness gaan doen. Ik krop dus alles op. Gistermiddag tegen t sluiten van de markt komt aannemer langs. Vrolijk en wel vertelt ie dat ie morgen iemand stuurt voor de laatste kleine klusjes. Voor het afmaken van de eerste grote klus hebben wij tot afgelopen vrijdag zitten wachten. 6 weken van radiostilte en stof. En nou komt er dus doodleuk een slowaaks binnenwandelen die zegt dat ie gereedschap 'weg hale kom'. En die schuur staat dus echt nokkie vol. Hiervoor heeft hij meegenomen zijn eigen handen en een auto nog kleiner dan de mijne. Ik denk dat ie alles op zijn hoofd stapelt en dan weg probeert te rijden. Dus ben ik pissed. Nog geen scharnieren in de deuren van de kast, nog immer een hangtouwtje van lichtpunt naar lamp en nog steeds lekvlekken in plafond keuken. Voor iemand roept: doe dat dan zelf: mijn keukenplafond zit 5,5 meter boven mijn hoofd. De enige trap die ik daarvoor kan gebruiken ligt in de tuin en is voor mij onverplaatsbaar.Dus grr, grom en aargh, ik heb een man of anderszins sterk iemand (een aap?, ach, vaak bijna hetzelfde) daarvoor nodig. Bah!

Dus ik ga een streep op mijn lijstje zetten. Het lijstje dat is aangevuld met: sla iemand eens op zijn kop, dat lucht op. Raden waar de streep door komt.

maandag 21 maart 2011

Ohhhhhhh!


ooh, echt niet blij. Waarom wil die pony ineens niet meer zitten. Lieve kapster heeft er bijna niks aan geknipt? Hij moet zoals lopez, maar ziet eruit als 80 throw-back.
Depressed!!!

Pulling power


Ik heb t niet meer, dat pulling power (denk ik? wil iemand mij tegenspreken), maar de zon wel. Die roept: KOM BUITEN ZITTEN!! Joehoe!!! Kom dan, poespoespoes.... Maar ik luister niet. Want ik ben vandaag begonnen met het lijstjes leven. En op het lijstje van vandaag staat: de keukenkastjes uitsoppen. Een zeer nuttige activiteit, want die zijn ranzig. Hoe dat kan, als je er alleen maar dichte pakken inzet is mij een raadsel. Net als dat stof dat vanzelf in de kastjes komt. Maak mij niet wijs dat dat door kieren gaat. Zoveel stof door zo'n klein kiertje? Affijn, het soppen is gedaan. Verder staat er in vette letters dat er beneden moet worden stof gezogen (stof gezuigd?). Dus ik vraag voor mijn verjaardag een mieren pak. (donderdag, aanstaande donderdag is dat dus, die verjaardag. ohlala, ik ben in denial. denial: not just a river in Egypt). Mierenpak dus, want mieren hebben veel meer handen en voeten en zijn dus veel sneller in het huis kuizen.

Waarom moet ik stofzuigen? Omdat de aannemer M vrijdag eindelijk weer boven water was en 2 slowaaksen afleverde, die voortgingen met de verbouwing van de bijkeuken. Zaterdag kwamen ze weer aangedobberd, vol met zware shag en andere bouwvak attributen. En gelukkig snap je ook goed wat ze willen: 'als jij zegt, prate prate met kastje dan nie goed stuuk'. Ja. Wij hebben ook een poes. Als ze koffie willen, dan snappen we het allemaal weer wel. Maar goed, gevolg van s-waaksen is dat de keuken ook vol stof ligt. De vloer. Van dat witte stof. Afkomstig van stuuk. En dat zit dan aan schoenen. Lief loopt de bijkeuken in en uit en het stof de keuken in. Maar hij is niet de enige. Dus is het stof niet te overzien. (overigens zit er ook een grote stuuk-vlek in de nieuw arc pants van lief, aarg aargh bloody aargh!!).

En ik tiep hier lustig een stukje blog, een blog die niet lekker leest volgens vriend P. Hij kan niet op volgen drukken (hebben meer mensen dat?), en ik snap niet hoe ik die blog onder de blogger-aandacht kan brengen. Maar dat staat niet op t lijstje van vandaag, dus daar ga ik mij niet in verdiepen.

Wel op t lijstje staat dat ik mij na de stofzuigactie in de zon mag zetten. En dus ga ik mijn stofbuster opzoeken en goed knuffelen. Bis morgen maisjes!

(oh, en t weekend was de langverwachte verjaardagvier, en dus is taart nummer 3 eindelijk goed terecht gekomen. en er was minieme frictie. maar dat kan ook komen dat ik na een half uurtje weg moest. so far, so good.....). en ohja, ik ben niet blij met mijn haar. pony zit raar, kleur is ook niet zo fris. maar ik ga niet, NIET lopen stressen en een geval van haaritis provoken, vlak voor mijn donderdag-dag).Denk ik....

donderdag 17 maart 2011

Lijstjes en hokjes


Die moet ik. Want het struktuurloze bestaan dat huisvrouw/moeder heet, breekt mij op.

Toen ik vanmorgen terugkwam van het hordenlopen met kleuters (de ordeal van kleuter naar de gym, terwijl de gymbus voor de deur staat. Met chauffeur die neuspeutert ontbijt nuttigt) was ik vol energie en moed. Ik moest het volgende:

- uitzoeken welke opleiding ik moet gaan doen voor betere kans op werk
- administratie van lief invoeren in excel
- minstens 1 was draaien, en 1 vouwen
- dringend stofzuigen, ook boven!!
- naar de tweedehands kledingwinkel met een tas afdankers
- naar de hema
- de dakramen lappen
- de resultaten van de competentietest van het arbeidsburo in een systeem kloppen, waardoor er een passende baan/opleiding uitrolt.

Oh. Bij nader inzien kan ik beter nummer 7 op de eerste plaats zetten, gevolgd door de huidige nummer 1. Dat volgt elkaar lekker op. Maar wat heb ik gedaan? Neuzelen, tenenkrommen, piekeren, strijken en naar de tweedehands winkel. En schilderes I ontvangen, die toch niet kwam schilderen (ja, daar moet een blog over, maar dat is prive, dus hoe dat te doen?).En die stond niet eens op de denkbeeldige lijst om af te strepen. En dus ben ik nu onvoldaan. En daarom ga ik vanaf volgende week (morgen=Gijs thuis, dus maak dan maar geen plannen) met een echte lijst per dag aan de slag. En dan ben ik aan t einde van de dag niet zo onvoldaan en onrustig. Uit een testje vorige week kwam dat ik ben opgevoed met lijstjes en struktuur, en als dat dus ontbreekt wordt mijn volwassen ik onrustig. Ha, wat een goed voornemen. Voelde me het onbekende lid van The A-team: I love it when a plan comes together. Dit voor de ouderen dan 35. En de jongeren, want A-team wordt grenzeloos herhaald. Dus dat ga ik volgende week doen. Oh. Alleen vallen woensdag en donderdag uit. Woensdag komt mama (pauze voor effect.....: trompetgeschal en rondedans), donderdag ben ik jarig en ga ik lekker met mama naar Den Bosch. Dan is t alweer vrijdag. Hou ik effectief over: maandag en dinsdag. En er moet ook gewassen en iets met een dweil. Nouja, dat kan op die lijstjes erbij. Maar dat stof/was/dweil gebeuren neemt zoveel tijd!! Dan blijft er voor de andere lijstjes-dingen zo weinig tijd over. En een onafgewerkt lijstje is net zo'n ding waarvan je onvoldaan raakt. Aaargh, ik moet koffie!!

Dat ga ik dus eerst op t lijstje zetten: maak koffie. Als dat op is, kan ik mijn eerste streepje zetten voor vandaag. Ohja, en t moodboard moet morgen af, dus dat moet daarna. Dan is streep 2. Oh, en er moet nog een kaartje op de bus voor J, die is morgen jarig. Ohhh, en ik zit hier rustig een blog te tiepen!!

Up up and away!!

woensdag 16 maart 2011

Bleeeergh!!


Was gister even druk en belangrijk met het maken van een moodboard voor de nieuwe woonkamer van juf M. Juf M vroeg mij eens te kijken in haar huis. Het was een chaos zei ze. Niet leuk, gezellig, rustig, of stoer. En laat ze dat nou allemaal willen. Waarom vraag je mij dan, vroeg ik nog? Omdat ik t wil zoals jij t hebt. Oh, easypeasy. Want als ze me had gevraagd een ensemble in geel blauw en rood te maken was ik afgehaakt. Ik kan maar 1 truukje, en dat is hoe mijn huis is opgeklust. En ook dat heb ik niet eens helemaal zelf bedacht.

Dus ik slingerde wat revolutionaire termen de ruimte in (gasbuizen voor de gordijnen, zwarte muur hier, 200 jaar oud kastje met oma beits kleur matgrijs verven). En ze verblikte niet (hoe is t mogelijk), dus bood ik aan een moodboard te maken. Voor de minder visueel ingestelden onder ons wordt t plaatje van je nieuwe kamer dan wat tastbaarder. Maar wat een overmoed, ik heb nog nooit zo'n ding gemaakt, mijn netvlies is mijn sfeerbordje. Dus gister knipte, surfde en plakte ik van 9 tot 5. Eindresultaat was niet helemaal bevredigend, maar ik was een eindje op weg. Nu maar kijken of Juf M en haar man niet wit wegtrekken bij t zien van t resultaat, vrijdag.

Dus dat was leuk. Maar toen kwam vandaag. Woensdag. De ochtend was leuk, er waren wat koffiedrinkers, schilderes I kwam nog langs (ohhh, daar voel ik een blog over opkomen...) maar dan komt de middag. En in de middag wordt er paard gereden. Was dat maar t enige. Want dat paard moet worden opgetuigd. En wel door F. Met hulp van de one and only....mama! De hulp van deze mama bestaat uit aan de zijlaan bevelen en aanmoedigingen schreeuwen. Want deze mama... is eigenlijk erg bang voor paarden. Ik vind er niks aan, ik wil een balletmeisje!!! Maar paarden, brrrr. Als ze met zo'n groot lodderoog opzij loeren naar mijn kind. En dan hun grote gele tandenmond ontbloten (mondhygieniste is geen overbodige luxe hier). En dan dat ingewikkelde gedoe met al die riemen, riempjes, onderdekjes, zadels en stijgbeugel-toestanden. Eerst moet de warmtedeken af, dan moet ie geroskamd, dan geborsteld. Dan de hoeven uitgekrabt. In het kwartier dat dit duurt heeft t paard mijn kind al zeker 10 keer een nare breuk kunnen trappen. Als je dat hebt overleefd moet het zadel op. Dat moet met een riem om zijn buik gesjord, aansingelen heet dat. En dat is wat!! Dat paard wil dat namelijk niet. Die staat rustig vieze stro te knagen en wil geen gedoe aan zijn kop, euh hoofd. Dus zet dat paard zijn buik uit. Waardoor het riempje op gaatje 5 dicht kan. En als dat paard, met jouw gouden last, in de bak galloppaart peert, dan houdt dat kreng zijn buik in. Met als gevolg dat de riempjes te los zitten en je kind als zoutzak van links naar rechts glijdt. 1000 doden sterf ik. Oh ja, en bij dat aansingelen kan ie ook nog eens venijnig naar achter bijten. En bij hoefkrabben achteruit trappen. Dan moet het bit in de mond, waaraan de teugels zitten. Dat behoeft een geheel eigen blog, met vingers achterin de mond e.d. Heerlijk, zo'n paardrijmiddag. Het manege personeel is bij deze voorbereidings acties altijd miraculeus afwezig. Er loopt 1 meisje rond, maar die moet 10 paardenmeisjes helpen, dus vang haar maar eens. In de bak (daar wordt gereden) moeten die meisjes op die hoge paarden klimmen, middels een keukenkrukje. En de een na de ander vertrekt al bokkend (paard gooit kont omhoog) of steigerend (paard gooit voorkant omhoog). Vandaag was er 1 die deed allebei tegelijk. Het leek of ie als een helicopter opsteeg. F heeft van mij een bodyprotector gekregen, een harnasje dat je lijfje beschermt bij afwerpen. Maar die wil ze niet aan. Niet cool.

Na een uur heb je een zwetend kind terug. En ben je het gevoel in je voeten kwijt, want manege = koud. Met een beetje geluk moet t peerd dan nog afgezadeld. En weer geborsteld. Vandaag stond er een opgewonden vrouw te wachten tot ze het peerd van vriendin A kon overnemen. Ze ging er niet op rijden, maar mocht 'de staart' wassen. In de 'wasstraat'. Welk een ongekende jolijt, ze trappelde bijna van blijdschap. Ik heb t resultaat niet afgewacht, maar de verwarming en stoelverwarming op 80 gezet en ben naar de eerste de beste koffiezetster (vriendin I) gescheurd. Ff niks meer.

Nu is t tijd voor de kookhilariteit. Maar lief zit bij de man in Maassluis en eet niet mee. En hopelijk komt daar eens goed nieuws vandaan. Want eerlijk is eerlijk, dit stressnivo, dat nu al een jaar of 5 konstant is, gaat mij in elk geval wat opbreken.

Morgen weer vrolijk?

maandag 14 maart 2011

Bibberrrrrrren


Het is kouououd.... in mijn hart, ik moet zo naar de mondhygienist (waar zit dat trema?!). Is niet eng, is ook bijna niet pijnlijk, maar ik vind die gang naar de tandartsruimte een martelgang.Is een mooie praktijk, is een superdesuperlieve tandarts, maar ik wil niehiehiehiet!!! En ik ga wehehehel! De mondhygienist (nog geen trema gevonden) ken ik niet, maar de vorige was aardig. Alleen mopperen ze altijd dat ik niet genoeg flos (vlos?). Maar dat is standaard repertoire, zodat ze je de allernieuwste oral b stokjes met fluorsmaak kunnen aansmeren. Ik vind flossen (vlossen?) ook vies. Ik weet dat het eindresultaat schoner is met, maar ik wil het hele flossen (v..ehhh) maar overslaan. En nu heb ik dus net crackers gegeten, dus dat gedoe met stokjes (ga niet weer flossen schrijven) moet nu echt.

Die angst voor de tandarts is natuurlijk een regelrecht gevolg van mijn mini-me jaren. Maar als ik naar t angstaanjagende voorbeeld kijk van mijn vader, dan is dat genoeg om mij toch te laten gaan. Achterover in de stoel, weerloos. Alleen een snerpend 'psycho'muziekje op de achtergrond ontbreekt. Achja, over een uur is t weer voorbij.

Dan kreeg ik zaterdag een email van pp van ene Dewi. Dewi schrijft dat het gereserveerde bedrag van 17 feb aan de webwinkel is vrijgegeven (op 4 maart al). Maar ik hoor niks en ontvang niks, dus nu ga ik ruzie maken met de webwinkel. En Dewi heeft een punt gescoord voor vriendelijk antwoord waaruit blijkt dat ze de situatie snapt. Nog een email waarin staat dat ik t hele verhaal opnieuw moet doen trek ik niet.

Ohja, en we hebben nu succesvol 10 x de Verschrikkelijke Ikke gekeken. Ik kom niet meer bij, wat een supergrappige film. Meer voor volwassenen denk ik, want F vraagt steeds: waarom lach je mama?

Toedeloe, ik weet niks meer, ik ga een emmer rescue remedy opdrinken, bis nachher!!

zaterdag 12 maart 2011

Zaterdag



En alhoewel grijs en wolkig verwacht, is ie zonnig!! Dus ik zat net achter t huis met n fijne capuccino en een jas aan. En niemand had ruzie, en niemand wilde iets eten of drinken wat ik moest maken. En ook had ik de email uitgelaten, zodat ik niet wist hoeveel idiote mails van paypal er nu weer waren binnengekomen...(nou echt, gister. ik lees om half elf nog even de mail, heeft er een Leon van pp gereageerd. dat mijn emailadres onbekend is en of ik via een link mijn emailadres wil bevestigen. ik zweer t je: die mensen zijn erop uit mij stapelgek te krijgen. hoeveel email hebben we al niet uitgewisseld? en nu is mijn emailadrs onbekend? in mijn hoofd hoor ik iemand heel hard hieieieieieieieieieiei! gillen. oh, ik ben t zelf). Affijn.

Email uit, geen ruzie, niemand die een bak nootjes kapot smijt (zoals lief gister, omdat zijn spreekwoordelijke emmer was overgelopen), niemand die hier een verlate verjaardag komt vieren en niemand die een wasmachine heeft gekocht die moet worden vervoerd (dat stond allemaal op t programma, maar viel dus uit). Alleen mijn autootje, dat naar een schoonmaak-en vieze-geur verwijderaar-allochtoon is gebracht en straks weer blinkend en als nieuw is (hoop ik.)En niet doorverkocht. Want zijn eerste reactie toen ik belde ('mini, mini cabrio? verkopen, verkopen, hoeveel?' maakte mij wat ongerust).



Dus. Blijheid. En rust. Hopen dat t een dagje zo mag blijven?

Factor 30 en mama is buiten. Toedeloe!

vrijdag 11 maart 2011

No friend of mine!!!!

Oeioeioei mensen, het wordt er niet beter op. Was ik gister ontvlamd over niet rijdende bussen en bijna in t buitenland wonende opa's en oma's, vandaag heb ik mijn paypal-conflikt maar weer eens opgepakt. Hier is een wijze raad van Klazien: begin nooit, nooit, never niet, maar dan ook nooit een account bij pay pal. Wat een (*^%&&^^organisatie!!!!! Ik heb een lage bloeddruk, vaak lastig, nu handig. Want nu is ie misschien net 70/120, terwijl ik bijna ontplof van boosheid.




Wats geburt? Ooit was ik online aan t winkelen en de webwinkel had geen creditcard optie. Maar wel paypal. Daarmee kun je ook betalen met je cc, maar dan via een tussenpersoon. Nou vertrouw ik tussenpersonen niet meer. Niet meer sinds mijn debakel met Noorderkroon Adviesgroep en spaarloon (in t kort, stort je spaarloon 2 jaar naar Noorderkroon, zij beleggen bij Robeco, verander van baan, en fluit naar spaarloon en belegging. Netto opbrengst: 0). Maar ik trapte er toch in bij paypal. 'Maak uw account aan, het is een fluitje van een cent'. Tiep een usernaam en wachtwoord, cc.nummer en tralala, klaar. Ik betaalde en inderdaad, zonder mijn gegevens steeds in te voeren was mijn betaling akkoord. Ging 3 keer goed. Toen kreeg ik een melding: wij hebben iets VERDACHTS waargenomen, uw account is geblokkeerd. WtF?! Na informeren was t verdachte feit boven water: mijn usernaam en de naam op de cc zijn niet hetzelfde. Nee, dat klopt, naam van lief staat op de cc, die wij samen S A M E N!! hebben. Als ze nou aangeven voor je je account aanmaakt dat dat hetzelfde moet zijn!! Maar dan, ga dat dan maar rechtbreien en uitleggen, ik was verdacht, en bleef verdacht. Op de site stond informatie hoe het account weer vrij te krijgen, nou, het had ook in t chinees geschreven kunnen zijn. Geen idee wat ze wilden dat ik deed. Ik ging bellen (en dat haat ik, bellen!Ik ga nog liever naar de tandarts). Er zat een vriendelijke man, Bertus. Die snapte het hele probleem, maar als ik even 10 documenten wilde uploaden, waaronder zelfs mijn trouwakte, dan kwam alles in orde. En als t niet werkte moest ik terugbellen en naar hem vragen. Gerustgesteld ging ik aan t scannen en uploaden. Een dagdeel verder en alles was klaar. Helaas gebeurde er helemaal niks bij pp. Nog steeds onduidelijke taal over onblokkeren.Ik belde maar kreeg een Belgische troel, Annelice. Die kon niet doorverbinden naar Bertus. Of ik t hele verhaal even opnieuw aan haar wilde doen. Laat maar.

Toen kwam er een bericht per mail: ze gingen een klein bedrag storten op de cc, met een code. Ik moest de code intiepen op een site, en dan zouden ze weten dat mijn cc ook echt mijn cc was. Nou heb ik geen online cc statement. Dat komt per post, 1 x in de 30 dagen. Aaaaargh. Dus ik maak een online toegang aan voor het statement, weer 3 uur verder. En ja, na 2 dagen stond daar t kleine bedrag en de code. Tiep code in en klaar. PP site riep ook: dit klopt. Fijn jongens, onblokkeren en bedrag doorbetalen dat ik via jullie heb betaald. Daarna rekening vrijgeven, dan hef ik hem op. Want ik was er inmiddels al zo klaar mee dat ik geen minuut meer met die jongens in zaken wilde zijn. Met rode konen ging ik een dag later kijken op pp. Weer een mail, van Jean-Philippe. Ja, cc was gecheckt en ok. Maar rekening opheffen was geen optie. Ze moesten immers nog hun kleine 'check'bedrag van de cc terugstorten. Maar voor ik daarachter was, had ik alweer 3 x heen en weer gemaild, met een Pierre, Peter en Jan. Daarna zou de rekening worden opgeheven. Tot op de dag van vandaag is er niks gebeurd. De laatste mail is van 3 weken geleden. Hierin zegt ene Leroy dat ie nog authorisatie nodig heeft. WAT??!! Authorisatie van wie, voor wie, voor wat?? Dus weer gemaild, en weer, en weer. Maar de hele pp geeft geen sjoege meer. De artikelen die ik bestelde, en waarvan pp het bedrag heeft geblokkeerd zijn nu uitverkocht. Het geblokkeerde bedrag is en niet meer op mijn cc, en niet bij de webwinkel. Wie heeft t bedrag? PAYPAL natuurlijk! Die trekt dus al 3 weken rente van mijn centen. AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAARGH!!!! Het ergert me tot in de afgrond dat ik niet verder kom met die mensen. Mijn emails worden hoe langer hoe charmanter. Ik ken inmiddels alle paypal slaven bij naam. Maar er gebeurt NIKS.

Bertus, Annelice, Leroy, Pierre, en de rest: en bedankt!!!!

Nu ga ik met mijn zoon naar Verschrikkelijke ikke kijken. Een leven van crime loont niet, is de boodschap. Maar ik ben me van geen kwaad bewust!!!

woensdag 9 maart 2011

Mama is boooooos!


Ik ben smorgens niet op mijn best, dat is algemeen bekend bij mijn huisgenoten. Als de nacht ervoor vol incidenten is geweest (niet van de romantische aard) dan is dat nog vele malen erger. Als ik mijn ogen open doe en naast mij staat een stralend hoofd met een vogelnest erop (Gijs avant het haarkammen) dan gaat het nog wel. Maar op t moment dat op zijn vraag: 'mag ik naar beneden', mijn antwoord: 'eerst je kleertjes aan doen' is, dan is de zoete vrede snel voorbij. Uuuuhhh, fout!! Het stralende hoofd verkruimelt tot een gedroogd appeltje en de piep en huilmode wordt aangezet. Want het antwoord wat meneer had willen horen is: tuurlijk jongen, ga jij in de vette lappen maar met de ds spelen tot het 12 uur is. Elke dag weer een harde les voor de man. Maar vanmorgen ging het redelijk. Met bovennatuurlijke inspanning ging ik niet al tieren bij de eerste de beste piep, en met wat overreding gingen de kleren aan. Maar goed ook, want mijn hoofd werkt gewoon niet voor 9 uur en zonder 3 bakken koffie.Ik zou hem zonder gene een rokje aandoen, om dan te bedenken oh nee, dit was de jongen. Affijn, al zijn broeken worden op dit moment vakkundig van nieuwe knieeen voorzien, dus de keuze was niet reuze. Hij had de beschikking over welgeteld 1 schone broek. Na een half uur waren ook zijn schoenen gevonden en zat meneer aan de boterham (door lief gesmeerd.)(wacht even, dit moet anders.... DOOR LIEF GESMEERD!!!!).Want dat is een unicum, ik moet daar niet aan gaan wennen. Dan is de klap op aarde weer zo groot als t weer ophoudt.

Maar dan komt het. Op donderdag moeten de kleuters naar gym. De gym begint om half negen. De gym is NIET op school, maar 1 dorp verderop.
Mensen die geen kleuter zijn moeten wel naar school. Voor school is een eenrichtingsweg. Maar ik ben de enige die dat weet. Dus vanaf 8 uur is er een gedrang, getoeter en zijn er levensgevaarlijke situaties voor school. Dat weet ik, want ik woon ernaast en zit front row. Moeders met 3 of meer kids (remember, polder en randje bible-belt) hebben t dus heel zwaar, want bovenbouw ingang is links, onderbouw is rechts en als je derde kind een kleuter is moet die dus nog ergens anders heen. Op het schoolplein is het een geren van links naar rechts en terug naar de auto. Die je dan op de eenrichtingsweg richting dorp O moet zien te krijgen, met langsrazend verkeer VAN TWEE KANTEN! Is t plaatje duidelijk?

Dus dat hadden we vanmorgen. F naar school (kijk, hier heb ik even mazzel, 1 kind in bovenbouw, maar dat kan zelf naar school lopen, want wonend naast school). En ik met G in auto, door de (niet) eenrichtingsweg naar dorp verderop. Alwaar 40 moeders met ditto auto's proberen 1 of meer kleuters in de gymzaal te krijgen. Voor de gymzaal is een parkeerplaats waar 3 auto's op passen. Dus er zijn moeders die carpoolen (voor school worden kleuters uitgewisseld waarna auto's weer alle kanten op vertrekken). Dat scheelt 2 of 3 auto's op de parkeerplaats voor de gymzaal. In het verkleedhok staan de 40-3 moeders kleuters uit kleren te wurmen .Kleren die een half uur ervoor met veel gescheld aan zijn gekregen. Nog kleinere kids, de nog niet schoolgaande peuters en babies,kruipen lustig in deze chaos rond. Je snapt, om 5 over half negen, als ik mijn auto vanuit de sloot probeer op te dreggen, heb ik het zweet al op de rug. En dan is t buiten nu nog koud.

En dan. Dan rijd ik terug en probeer mijn hartslag van 180 naar een 79 te krijgen. En dan zie ik allerlei senioren die lustig en rustig allerlei kinderen naar andere scholen brengen. Die senioren zie je vooral op donderdag ook wel bij onze school. Want zie je, het is gewoon niet te doen. Als je ook een baan hebt en een man die werkt, en 2 of meer kids, hoe brei je dat rond zonder de hulp van die senioren? Ouders die IN DE BUURT wonen en die taak af en toe over kunnen nemen. Een handje bijsteken. En dan ben ik boos ehh gefrustreerd. Want natuurlijk, ik mag blij zijn dat ik nog ouders heb, en dat ze min of meer fit zijn. Maar waarom, waarom wonen die ouders 2 uur verderop, en veresit ze zien zoveel gedoe en geplan? Als ik toch de senior was, ik zou die kleintjes zo vaak overnemen als ze me maar zouden laten doen. Hoe leuk is dat, je hebt ze even, en dan kan je de verantwoordelijkheid weer overdragen. Heel anders dan toen je zelf ouder was. Ik snap het niet, ik snap het niet. Turlijk, ik kan bellen en vragen om een oppas dag, of zomaar een dag voor vooral mijn moeder om bij de kids te zijn. En dat regelen ze altijd, mits van te voren aangevraagd en uitgestippeld, want zelf hebben ze natuurlijk een planning, en ook een vol leven, dat mag, dat mag. Maar zo'n onregelmatige oppasdag, dat is een heel geheister. Met treintijden, de dag ervoor komen, blijven slapen. Heel leuk, maar ook heel lastig. Dus dan ben ik stiekum toch boos, dat ze zo ver weg zijn gaan wonen. Gaan wonen he, want ze woonden eerst op een half uurtje afstand en er was een vaste dag in de week dat ze de kindjes zagen. Maar dat is anders nu he?

Als ik weer thuis kom, dan staat daar DE BUS. En de bus regelt voor de niet kleuters het vervoer van en naar de gym. De bus staat daar voor groep 3, die na de kleuters gym heeft. De bus haalt de kleuters op vanaf de gymzaal, en brengt groep 3 erheen. Maar de gemeente heeft maar een budget tot een aantal ritten. En de kleuterrit heen, die kunnen ze niet betalen. Maar de bus, die staat daar dan al wel. En de kleutermoeders op de niet-eenrichtingsweg moeten er allemaal omheen wurmen, om naar de gymzaal te komen.

(ohja, en dat gister, de wasdag voor 't gebit, of de biddag voor t gewas, whatever!, de busritten allemaal uitvallen. omdat de school in de kerk zit. en dat ze die uitgevallen ritten niet over 4 donderdagen kunnen verdelen, waardoor de kleutermoeders een maand lang dit gedoe niet hoeven mee te maken.....)

De nationale hangsnor



Ik ben geen voetbalfan, want ik ben een vrouw. Ok, er zijn voetbalfans die vrouw zijn, maar na de Bavaria stunt van de afgelopen WK weet iedereen nu dat die zijn ingehuurd. (Of omgebouwd). Als Nederland speelt amuseer ik me wel, want die gekte erom heen is vermakelijk. Bovendien vragen de roodaangelopen hoofdjes van Lief en vriend S gewoon om dom voetbalcommentaar van mij. Maar ik hoef niet elke avond 2 x die groene grasmat te zien waar rood tegen blauw speelt. Snap de lol niet en vind t oersaai. Vorige week heeft lief mij de buitenspelval uitgelegd. Dit omdat ik riep waarom die verdedigers niet tegelijk allemaal wegrennen als de bal wordt gespeeld zodat de aanvaller vanzelf buitenspel zou komen te staan. Vond het een briljant idee van mezelf. Het bleek echter dat voetbalicoon Cruijf er 40 jaar over heeft gedaan om op dit idee te komen en dat ding de buitenspelval heeft genoemd. Weet ik veel. Ook kan ik niet tegen dat engelenkoor wat overspannen THE CHAMPIIIIONS gilt, in een of andere beker ellende.

Maar, een relatie is geven en nemen, en dus tolereer ik het feit dat de tv vaak groen is, ipv zwart. Er is alleen 1 ding waar ik grommend van over de vloer rol. Het commentaar van de zogenaamde voetbaliconen na afloop van elke wedstrijd. Uit allerlei hermetisch dichtgetimmerde kamers worden verdroogde oud-voetballers afgestoft om het spel na de wedstrijd te analyseren. En dat gaat dan door tot de kleur van de onderboek van de vrouw van de linksback van die en die. Ergerniswekkend! De aller, allerergste van deze wezens is de nationale hangsnor, Johan Derksen. Een man, zo treurig van blik en snor, dat er een verbod op moest bestaan dat hij op tv te zien is. En dan gaat ie ook nog praten. Over voetbal. Maar ook over andere onderwerpen moeten wij zijn mening horen, wat zijn gekwezel nog erger maakt. Hij schijnt een speciale hetze te voeren tegen ene Yolanthe Cabau van Kasbergen. Die is getrouwd met een oranjevoetballer met dwergafmetingen. Wat Yolanthe deze snor ooit heeft misdaan is onbekend. Waarschijnlijk is de snor stikjaloers dat hij nog nooit iets spannends heeft aangetroffen in de bedstee. Jammer dan, maar maak er geen nationaal issue van en ga eens langs op de wallen, treurige grijsaard. Of hij emmert over concurrerende sportprogramma's en ditto commentatoren, want ook daar moet hij zijn mening over kwijt. Die zuurpruimerige fulminatie heeft toch niets met voetbal te maken! Of hij wel zinnige dingen over voetbal zegt is me onbekend, als zijn porem op de televisie verschijnt lig ik al naast de porcelain pony. Maar alleen zijn verschijning zou al verboden moeten worden. Ik wacht op t moment dat iemand deze oertreurwilg een indien mogelijk passende baan biedt. En dat is elke funktie waarbij hij niet meer op tv,radio of in de krant verschijnt. Zodat wij van die nationale hangsnor verschoond blijven.

Muizen moeten niet vliegen!


Oh en dan had ik nog nooit verteld van de beestjes hier in de Betuwe, die zijn verwend/aangepast aan de 20e eeuw en weigeren buiten te wonen. Waar willen ze dan wonen? Bij voorkeur in een oude school, die tot woonhuis is gemaakt. Dat daar al mensen in wonen (want dat is normaal he, mensen wonen in huizen, beestjes wonen buiten) dat maakt ze niet uit. Ooit sliepen wij een week slecht van de enorme stank in huis, dood en verderf en ellende. Ik zat al op funda want ik vond het een slecht teken. Geesten van leerlingen uit 1850 die door de hoofdmeester waren geslagen en nu wraak kwamen nemen, zoiets moest de oorzaak zijn. Na heel lang zoeken en een toevallige snif vlakbij een nog onafgetimmert deel slaapkamer bleek t lang niet zo spooky: een rat had zich omhoog gewerkt tussen het glaswol achter een gipsplaat. Een domme actie, want hoe kom je daar weer weg? Niet dus. Zijn niet verteerde lijf gaf een dusdanige stank dat we er een week hoofdpijn van hadden. Goed, halve verbouwing ongedaan gemaakt en rat verwijderd. Daarna 2 maanden therapie en nu slapen we weer boven.

Tot vorig jaar maart. Ik word 's nachts wakker en 'zie' in t donker een soort gefladder. Nou ben ik 's nachts echt niet wakker, als er een kind + spuugbakje naast mijn bed staat dat duurt het echt een kwartier voor ik weet wat te doen. (Ik denk dan: er staat een kind. dat hoort in bed. waarom staat het hier. het piept. ook stinkt het. wat moet ik doen. ehhh, licht aan? ja, goed idee. licht aan. het kind is wit. wat is er gebeurd, wat is er gebeurd.) Zo gaat dat dan. Dus het gefladder deed ik af als droom. De volgende dag nog gegoogled wat het betekent als je droomt over fladderen of vogels, maar ben alweer vergeten wat dat was. De nacht erop lag ik in bed. Lief was nog laat aan t werk in Apeldoorn, had nog gebeld om te melden dat zijn telefoon leeg was en dat ie niet kon smsen hoe laat ie thuis zou zijn. Ik viel in slaap met het licht aan en werd om 1 uur wakker door....gefladder. Maar wat ik gister niet zag, zag ik nu. Niks geen droom van vogel of fladder: t was een life vleermuis. AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAG! Nou heb ik het echt he-le-maal niet op vleermuizen. Ik weet t, ze zijn beschermd en misschien sterven ze wel uit, nou: tuff!! Ik moet ze niet binnen. Bovendien horen ze nog in winterslaap in maart!! (dat wist ik dan wel) Maar man, wat fladderen die dingen, angstig vanonder de deken zag ik dat beest van links naar rechts en terugvliegen, met een rotvaart. Maar goed, er moest iets gedaan, dus uit bed en kleren aan en een grote handddoek om achter weg te duiken. Maar t beest was niet te vangen. Wat nu wat nu wat nu? Mijn slaapkamer heeft geen deuren, straks vliegt ie dat huis in en dan wat? Ik keek uit t raam voor: geen lief. Ik keek uit t raam achter, ja buurman B nog wakker EN bioloog, die zou wel weten wat te doen. Maar dat ging me wat ver, om 1 uur bij B bellen en hem uitnodigen in mijn slaapkamer. Niet dus. Nadat ik zo een tijdje had staan hieperen vloog de muis mijn (ook open) douche in. En na 2 seconden hoor ik een klap en toen niks meer. Nou heeft de douche een glazen douchewand. Maar met waterhardheid 14 zit die vol kalk, er helpt geen antikal aan, en is ie dus bijna ondoorzichtig. Kalk of niet, muis bijna blind, die vloog dus tegen de wand. En lag op de grond voor pampus. Eureka (voor mij)! Maar nu, wat nu? Ik moest snel iets doen voor ie bijkwam en weer aan zijn fladderroutine ging. Ik kroop dichtbij maar niet te, want wat als ie ineens opvloog. In paniek gooide ik de handdoek op t beest, maar ja, daar zou hij zo onderuit zijn gekomen. Dus bouwde ik een stellage met een perspex bakje en 3 glazen kaarsenstandaards er bovenop. En toen stond er een toren op de muis. Door het onderste stukje douchewand en onder de handdoek kwam net nog 1 stukje van zijn klauw/nagel. Ierierierg! Ik durfde niet meer te slapen naast beest, en ging in een logeerkamer (met een deur en die deur ging dicht).

Om 3 uur was lief thuis. Hij werd begroet met een krijs: ER ZIT EEN VLEERMUIS IN DE BADKAMER!!!!! die hij beantwoordde met een Oh leuk! Leuk, LEUK!!!???? DAT IS HELEMAAL NIET LEUK!! IK BEN BANG EN IK VIND HEM VIES EN WAAROM IS JOUW TELEFOON ALTIJD LEEG?!!!

Na dit vrolijke intermezzo onttakelde lief de stellage op de muis, greep hem met handdoek en al vast liet hem uit het raam vrij. Waar hij vrolijk wegfladderde. GRRRR.

Lief en beestjes dat gaat best. Ik ben echt niet zo van de flora en fauna. Ooit fietsten we door een bos en hij riep in verrukking: kijk, een ree, in de dekking? Waarop ik uitriep: dat is toch niets bijzonders, die wonen hier. Als het nou een Prada winkel was...