In deze tijden van kredietcrisis en malaise roept dit woord onmiddellijk een beeld op van oude, kale, maar vooral, lelijke mannen (waarom moeten ze altijd lelijk zijn), die onheil over ons uitstorten.
Is er zo'n tiep op radio of tv, dan floreert mijn schuldgevoel en rennen mijn tasjes met nieuwigheden als vanzelf terug naar de winkel. Van een nieuw shirt heeft nog nooit iemand brood gegeten.
Maar dat is niet de bank waarover dit gaat. Het gaat hier gewoon om het kamervullend gevaarte waarop gezeten kan worden.
Vorig jaar besloten lief en ik dat het tijd werd voor een nieuwe bank. Het huidige model zou aandoen als krukje aan rand voetbalveld in de woonkamer van het nieuwe huis, en was bovendien zo vaak geverfd (ja, ook dat verf ik), dat ie niet meer mooi was. Er onstond even onenigheid over het bedrag dat de nieuwe aanwinst mocht kosten. Ik pleitte (denkend aan vele jaren kindervreugd die nog voor ons liggen) voor good, old en vooral relatief cheap Ikea. Lief krijgt pukkels bij het horen van die naam en wilde een *DUUR*zaam exemplaar. De zoektocht naar de perfecte bank nam vele zaterdagen in beslag. En toen de keuze was beperkt tot 2 modellen, met of zonder hoek erin, kwam de discussie op de kleur. Na 2,5 maand was ook daarover besloten en bestelden wij. In de winkel vertelde een vrolijke (lees: niet), kale en lelijke man (hij was tenslotte van de banken) dat wij nog slechts 3 maanden op onze nieuwe aanwinst wachten moesten (ja, als JIJ niet met JOUW inbussleuteltje urenlang bij de Ikea transportbalie wilt staan voor JOUW bank, dan is maanden wachten het gevolg). In de appelflauwte die volgde zag de man kans ons een behandeling met Protexx (van de bank, niet van ons) aan te smeren. Wij vonden dat niet zo'n slecht idee, en deze behandeling garandeerde ons 5 jaar een vlekvrije bank.
Wij verhuisden dus met de oude bank, en na 3,5 maand was hij er dan eindelijk, DE BANK. Juichend van vreugde zetten wij ons neer. Achter ons werden wij een licht gekras gewaar. Bij inspectie bleek het G. te zijn, die zich meester had gemaakt van de krijtjes en bezig was de zojuist gewitte muren wat op te vrolijken. Langzaam draaiden wij ons hoofd weer terug naar de bank. Ok, wij zouden moeten oppassen, want als de muren niet veilig waren, dan de rest van huis en haard vast ook niet. Maar in tegenstelling tot de muren had de bank Protexx, dus wij sliepen elke avond rustig in. Na een jaar lang wekelijks witten, stond de Protexx bank nog te stralen in 1 kleur. Tot vandaag.
3 meisjes van (bijna) 7 besloten een hut te bouwen, en daarvoor alle kussens in het huis te verzamelen, ook die van de bank. De bank stond er maar kaal bij. Te kaal, vond G, en daarom besloot hij de kussens er met blauwe viltstift maar op te tekenen. Zo zitten er nu 6 keurige rondjes op het zitdeel en overhangende rondjes (hij is best creatief die G) op de zij- en achterleuning. In de wedstrijd Protexx-Bruijnzeel is het 0-1.
Nog geen nood, ik bel direct de Protexxbehandelaar (immers: 5 jaar garantie), die mij aanraadt in het vervolg papier voor mijn zoon te kopen. Nadat hij is uitgelachen vraagt hij mij of ik niet weet dat viltstift niet onder de garantie valt, want dat is er namelijk niet uit te krijgen. Logisch.
Morgen ben ik de hele dag op hand en knie te vinden bij de bank, met een sopje dreft. Wat de bank ongetwijfeld zal achterlaten in witte vlekken. Een nieuwe bank zit er door de kredietcrisis even niet in. Bij deze een waarschuwing voor bij een volgende bezoek: don't mention de bank!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten