maandag 28 maart 2011

Omgevallen


Mijn laptop ligt in coma, buuhuuuu.Vorige week ineens een aggressief groen en geel scherm en toen: meltdown. Geen witte rook however. Wel stoom uit mijn oren. Nog 12 keer opgestart, even alles blij en flats: GROEN!! GEEEL! en niks meer.

Dus naar de laptopdokter (daar moet ik stiekum even om lachen. in ons dorp, en de 5 aangrenzende dorpen is geen een winkel te bekennen, en slechts 1 pinautomaat. maar wel is er....een laptopdokter!!). Dus die riep: zal wel stof wezuh. Laptop achtergelaten, droevig naar de supermarkt, onnoemelijke bonje met Gijs, resulterend in een half uur op zijn kamer zitten, en dat was de vrijdag.

Weekend dus laptoploos doorgekomen en van ellende maar een kuub zand de tuin in gekruit (gekruiert? ehhh..met een kruiwagen de tuin in gereden). Zondag als zombie op de tuinbank, want de zaterdagavond en 4 wijntjes gaat niet samen meer met mij. Treurig. En nu is t maandag. En ik moet volgens mijn ongeschreven lijstje een baan zoeken. Hiervoor moet ik, keurig in pak, langs randstad. En ik heb dus geen zin nu. En een schuldgevoel dat knaagt. Want ik moet ook een vakantie boeken. En wie zal dat betaaaaalen?

En toen belde de laptopdokter. Videokaart kapot. Zou m niet meer maken, zegt ie. Laptop is als een vrouw van 95 die ze geen facelift meer geven. Dus nu moet er ook nog een nieuwe tiepdoos gekocht.Zucht. Ik ga t nette pak opzoeken....

dinsdag 22 maart 2011

Vandaag schrijf ik niet


Want alhoewel op dag 14 dus midden in de cyclus en hormonaal hieraan gelinkt is een slecht humeur, is het vandaag echt wel heel slecht gesteld met me. En daar ga ik deze mooie lente dag niet mee verknallen. Anders is dit meer een klaagzang dan een blog, maar wat ben ik toch vaak boos! En waarom uit ik dat niet? Vriend N heeft daar geen probleem mee, misschien moet ik ook eens een cursus mindfullness gaan doen. Ik krop dus alles op. Gistermiddag tegen t sluiten van de markt komt aannemer langs. Vrolijk en wel vertelt ie dat ie morgen iemand stuurt voor de laatste kleine klusjes. Voor het afmaken van de eerste grote klus hebben wij tot afgelopen vrijdag zitten wachten. 6 weken van radiostilte en stof. En nou komt er dus doodleuk een slowaaks binnenwandelen die zegt dat ie gereedschap 'weg hale kom'. En die schuur staat dus echt nokkie vol. Hiervoor heeft hij meegenomen zijn eigen handen en een auto nog kleiner dan de mijne. Ik denk dat ie alles op zijn hoofd stapelt en dan weg probeert te rijden. Dus ben ik pissed. Nog geen scharnieren in de deuren van de kast, nog immer een hangtouwtje van lichtpunt naar lamp en nog steeds lekvlekken in plafond keuken. Voor iemand roept: doe dat dan zelf: mijn keukenplafond zit 5,5 meter boven mijn hoofd. De enige trap die ik daarvoor kan gebruiken ligt in de tuin en is voor mij onverplaatsbaar.Dus grr, grom en aargh, ik heb een man of anderszins sterk iemand (een aap?, ach, vaak bijna hetzelfde) daarvoor nodig. Bah!

Dus ik ga een streep op mijn lijstje zetten. Het lijstje dat is aangevuld met: sla iemand eens op zijn kop, dat lucht op. Raden waar de streep door komt.

maandag 21 maart 2011

Ohhhhhhh!


ooh, echt niet blij. Waarom wil die pony ineens niet meer zitten. Lieve kapster heeft er bijna niks aan geknipt? Hij moet zoals lopez, maar ziet eruit als 80 throw-back.
Depressed!!!

Pulling power


Ik heb t niet meer, dat pulling power (denk ik? wil iemand mij tegenspreken), maar de zon wel. Die roept: KOM BUITEN ZITTEN!! Joehoe!!! Kom dan, poespoespoes.... Maar ik luister niet. Want ik ben vandaag begonnen met het lijstjes leven. En op het lijstje van vandaag staat: de keukenkastjes uitsoppen. Een zeer nuttige activiteit, want die zijn ranzig. Hoe dat kan, als je er alleen maar dichte pakken inzet is mij een raadsel. Net als dat stof dat vanzelf in de kastjes komt. Maak mij niet wijs dat dat door kieren gaat. Zoveel stof door zo'n klein kiertje? Affijn, het soppen is gedaan. Verder staat er in vette letters dat er beneden moet worden stof gezogen (stof gezuigd?). Dus ik vraag voor mijn verjaardag een mieren pak. (donderdag, aanstaande donderdag is dat dus, die verjaardag. ohlala, ik ben in denial. denial: not just a river in Egypt). Mierenpak dus, want mieren hebben veel meer handen en voeten en zijn dus veel sneller in het huis kuizen.

Waarom moet ik stofzuigen? Omdat de aannemer M vrijdag eindelijk weer boven water was en 2 slowaaksen afleverde, die voortgingen met de verbouwing van de bijkeuken. Zaterdag kwamen ze weer aangedobberd, vol met zware shag en andere bouwvak attributen. En gelukkig snap je ook goed wat ze willen: 'als jij zegt, prate prate met kastje dan nie goed stuuk'. Ja. Wij hebben ook een poes. Als ze koffie willen, dan snappen we het allemaal weer wel. Maar goed, gevolg van s-waaksen is dat de keuken ook vol stof ligt. De vloer. Van dat witte stof. Afkomstig van stuuk. En dat zit dan aan schoenen. Lief loopt de bijkeuken in en uit en het stof de keuken in. Maar hij is niet de enige. Dus is het stof niet te overzien. (overigens zit er ook een grote stuuk-vlek in de nieuw arc pants van lief, aarg aargh bloody aargh!!).

En ik tiep hier lustig een stukje blog, een blog die niet lekker leest volgens vriend P. Hij kan niet op volgen drukken (hebben meer mensen dat?), en ik snap niet hoe ik die blog onder de blogger-aandacht kan brengen. Maar dat staat niet op t lijstje van vandaag, dus daar ga ik mij niet in verdiepen.

Wel op t lijstje staat dat ik mij na de stofzuigactie in de zon mag zetten. En dus ga ik mijn stofbuster opzoeken en goed knuffelen. Bis morgen maisjes!

(oh, en t weekend was de langverwachte verjaardagvier, en dus is taart nummer 3 eindelijk goed terecht gekomen. en er was minieme frictie. maar dat kan ook komen dat ik na een half uurtje weg moest. so far, so good.....). en ohja, ik ben niet blij met mijn haar. pony zit raar, kleur is ook niet zo fris. maar ik ga niet, NIET lopen stressen en een geval van haaritis provoken, vlak voor mijn donderdag-dag).Denk ik....

donderdag 17 maart 2011

Lijstjes en hokjes


Die moet ik. Want het struktuurloze bestaan dat huisvrouw/moeder heet, breekt mij op.

Toen ik vanmorgen terugkwam van het hordenlopen met kleuters (de ordeal van kleuter naar de gym, terwijl de gymbus voor de deur staat. Met chauffeur die neuspeutert ontbijt nuttigt) was ik vol energie en moed. Ik moest het volgende:

- uitzoeken welke opleiding ik moet gaan doen voor betere kans op werk
- administratie van lief invoeren in excel
- minstens 1 was draaien, en 1 vouwen
- dringend stofzuigen, ook boven!!
- naar de tweedehands kledingwinkel met een tas afdankers
- naar de hema
- de dakramen lappen
- de resultaten van de competentietest van het arbeidsburo in een systeem kloppen, waardoor er een passende baan/opleiding uitrolt.

Oh. Bij nader inzien kan ik beter nummer 7 op de eerste plaats zetten, gevolgd door de huidige nummer 1. Dat volgt elkaar lekker op. Maar wat heb ik gedaan? Neuzelen, tenenkrommen, piekeren, strijken en naar de tweedehands winkel. En schilderes I ontvangen, die toch niet kwam schilderen (ja, daar moet een blog over, maar dat is prive, dus hoe dat te doen?).En die stond niet eens op de denkbeeldige lijst om af te strepen. En dus ben ik nu onvoldaan. En daarom ga ik vanaf volgende week (morgen=Gijs thuis, dus maak dan maar geen plannen) met een echte lijst per dag aan de slag. En dan ben ik aan t einde van de dag niet zo onvoldaan en onrustig. Uit een testje vorige week kwam dat ik ben opgevoed met lijstjes en struktuur, en als dat dus ontbreekt wordt mijn volwassen ik onrustig. Ha, wat een goed voornemen. Voelde me het onbekende lid van The A-team: I love it when a plan comes together. Dit voor de ouderen dan 35. En de jongeren, want A-team wordt grenzeloos herhaald. Dus dat ga ik volgende week doen. Oh. Alleen vallen woensdag en donderdag uit. Woensdag komt mama (pauze voor effect.....: trompetgeschal en rondedans), donderdag ben ik jarig en ga ik lekker met mama naar Den Bosch. Dan is t alweer vrijdag. Hou ik effectief over: maandag en dinsdag. En er moet ook gewassen en iets met een dweil. Nouja, dat kan op die lijstjes erbij. Maar dat stof/was/dweil gebeuren neemt zoveel tijd!! Dan blijft er voor de andere lijstjes-dingen zo weinig tijd over. En een onafgewerkt lijstje is net zo'n ding waarvan je onvoldaan raakt. Aaargh, ik moet koffie!!

Dat ga ik dus eerst op t lijstje zetten: maak koffie. Als dat op is, kan ik mijn eerste streepje zetten voor vandaag. Ohja, en t moodboard moet morgen af, dus dat moet daarna. Dan is streep 2. Oh, en er moet nog een kaartje op de bus voor J, die is morgen jarig. Ohhh, en ik zit hier rustig een blog te tiepen!!

Up up and away!!

woensdag 16 maart 2011

Bleeeergh!!


Was gister even druk en belangrijk met het maken van een moodboard voor de nieuwe woonkamer van juf M. Juf M vroeg mij eens te kijken in haar huis. Het was een chaos zei ze. Niet leuk, gezellig, rustig, of stoer. En laat ze dat nou allemaal willen. Waarom vraag je mij dan, vroeg ik nog? Omdat ik t wil zoals jij t hebt. Oh, easypeasy. Want als ze me had gevraagd een ensemble in geel blauw en rood te maken was ik afgehaakt. Ik kan maar 1 truukje, en dat is hoe mijn huis is opgeklust. En ook dat heb ik niet eens helemaal zelf bedacht.

Dus ik slingerde wat revolutionaire termen de ruimte in (gasbuizen voor de gordijnen, zwarte muur hier, 200 jaar oud kastje met oma beits kleur matgrijs verven). En ze verblikte niet (hoe is t mogelijk), dus bood ik aan een moodboard te maken. Voor de minder visueel ingestelden onder ons wordt t plaatje van je nieuwe kamer dan wat tastbaarder. Maar wat een overmoed, ik heb nog nooit zo'n ding gemaakt, mijn netvlies is mijn sfeerbordje. Dus gister knipte, surfde en plakte ik van 9 tot 5. Eindresultaat was niet helemaal bevredigend, maar ik was een eindje op weg. Nu maar kijken of Juf M en haar man niet wit wegtrekken bij t zien van t resultaat, vrijdag.

Dus dat was leuk. Maar toen kwam vandaag. Woensdag. De ochtend was leuk, er waren wat koffiedrinkers, schilderes I kwam nog langs (ohhh, daar voel ik een blog over opkomen...) maar dan komt de middag. En in de middag wordt er paard gereden. Was dat maar t enige. Want dat paard moet worden opgetuigd. En wel door F. Met hulp van de one and only....mama! De hulp van deze mama bestaat uit aan de zijlaan bevelen en aanmoedigingen schreeuwen. Want deze mama... is eigenlijk erg bang voor paarden. Ik vind er niks aan, ik wil een balletmeisje!!! Maar paarden, brrrr. Als ze met zo'n groot lodderoog opzij loeren naar mijn kind. En dan hun grote gele tandenmond ontbloten (mondhygieniste is geen overbodige luxe hier). En dan dat ingewikkelde gedoe met al die riemen, riempjes, onderdekjes, zadels en stijgbeugel-toestanden. Eerst moet de warmtedeken af, dan moet ie geroskamd, dan geborsteld. Dan de hoeven uitgekrabt. In het kwartier dat dit duurt heeft t paard mijn kind al zeker 10 keer een nare breuk kunnen trappen. Als je dat hebt overleefd moet het zadel op. Dat moet met een riem om zijn buik gesjord, aansingelen heet dat. En dat is wat!! Dat paard wil dat namelijk niet. Die staat rustig vieze stro te knagen en wil geen gedoe aan zijn kop, euh hoofd. Dus zet dat paard zijn buik uit. Waardoor het riempje op gaatje 5 dicht kan. En als dat paard, met jouw gouden last, in de bak galloppaart peert, dan houdt dat kreng zijn buik in. Met als gevolg dat de riempjes te los zitten en je kind als zoutzak van links naar rechts glijdt. 1000 doden sterf ik. Oh ja, en bij dat aansingelen kan ie ook nog eens venijnig naar achter bijten. En bij hoefkrabben achteruit trappen. Dan moet het bit in de mond, waaraan de teugels zitten. Dat behoeft een geheel eigen blog, met vingers achterin de mond e.d. Heerlijk, zo'n paardrijmiddag. Het manege personeel is bij deze voorbereidings acties altijd miraculeus afwezig. Er loopt 1 meisje rond, maar die moet 10 paardenmeisjes helpen, dus vang haar maar eens. In de bak (daar wordt gereden) moeten die meisjes op die hoge paarden klimmen, middels een keukenkrukje. En de een na de ander vertrekt al bokkend (paard gooit kont omhoog) of steigerend (paard gooit voorkant omhoog). Vandaag was er 1 die deed allebei tegelijk. Het leek of ie als een helicopter opsteeg. F heeft van mij een bodyprotector gekregen, een harnasje dat je lijfje beschermt bij afwerpen. Maar die wil ze niet aan. Niet cool.

Na een uur heb je een zwetend kind terug. En ben je het gevoel in je voeten kwijt, want manege = koud. Met een beetje geluk moet t peerd dan nog afgezadeld. En weer geborsteld. Vandaag stond er een opgewonden vrouw te wachten tot ze het peerd van vriendin A kon overnemen. Ze ging er niet op rijden, maar mocht 'de staart' wassen. In de 'wasstraat'. Welk een ongekende jolijt, ze trappelde bijna van blijdschap. Ik heb t resultaat niet afgewacht, maar de verwarming en stoelverwarming op 80 gezet en ben naar de eerste de beste koffiezetster (vriendin I) gescheurd. Ff niks meer.

Nu is t tijd voor de kookhilariteit. Maar lief zit bij de man in Maassluis en eet niet mee. En hopelijk komt daar eens goed nieuws vandaan. Want eerlijk is eerlijk, dit stressnivo, dat nu al een jaar of 5 konstant is, gaat mij in elk geval wat opbreken.

Morgen weer vrolijk?

maandag 14 maart 2011

Bibberrrrrrren


Het is kouououd.... in mijn hart, ik moet zo naar de mondhygienist (waar zit dat trema?!). Is niet eng, is ook bijna niet pijnlijk, maar ik vind die gang naar de tandartsruimte een martelgang.Is een mooie praktijk, is een superdesuperlieve tandarts, maar ik wil niehiehiehiet!!! En ik ga wehehehel! De mondhygienist (nog geen trema gevonden) ken ik niet, maar de vorige was aardig. Alleen mopperen ze altijd dat ik niet genoeg flos (vlos?). Maar dat is standaard repertoire, zodat ze je de allernieuwste oral b stokjes met fluorsmaak kunnen aansmeren. Ik vind flossen (vlossen?) ook vies. Ik weet dat het eindresultaat schoner is met, maar ik wil het hele flossen (v..ehhh) maar overslaan. En nu heb ik dus net crackers gegeten, dus dat gedoe met stokjes (ga niet weer flossen schrijven) moet nu echt.

Die angst voor de tandarts is natuurlijk een regelrecht gevolg van mijn mini-me jaren. Maar als ik naar t angstaanjagende voorbeeld kijk van mijn vader, dan is dat genoeg om mij toch te laten gaan. Achterover in de stoel, weerloos. Alleen een snerpend 'psycho'muziekje op de achtergrond ontbreekt. Achja, over een uur is t weer voorbij.

Dan kreeg ik zaterdag een email van pp van ene Dewi. Dewi schrijft dat het gereserveerde bedrag van 17 feb aan de webwinkel is vrijgegeven (op 4 maart al). Maar ik hoor niks en ontvang niks, dus nu ga ik ruzie maken met de webwinkel. En Dewi heeft een punt gescoord voor vriendelijk antwoord waaruit blijkt dat ze de situatie snapt. Nog een email waarin staat dat ik t hele verhaal opnieuw moet doen trek ik niet.

Ohja, en we hebben nu succesvol 10 x de Verschrikkelijke Ikke gekeken. Ik kom niet meer bij, wat een supergrappige film. Meer voor volwassenen denk ik, want F vraagt steeds: waarom lach je mama?

Toedeloe, ik weet niks meer, ik ga een emmer rescue remedy opdrinken, bis nachher!!

zaterdag 12 maart 2011

Zaterdag



En alhoewel grijs en wolkig verwacht, is ie zonnig!! Dus ik zat net achter t huis met n fijne capuccino en een jas aan. En niemand had ruzie, en niemand wilde iets eten of drinken wat ik moest maken. En ook had ik de email uitgelaten, zodat ik niet wist hoeveel idiote mails van paypal er nu weer waren binnengekomen...(nou echt, gister. ik lees om half elf nog even de mail, heeft er een Leon van pp gereageerd. dat mijn emailadres onbekend is en of ik via een link mijn emailadres wil bevestigen. ik zweer t je: die mensen zijn erop uit mij stapelgek te krijgen. hoeveel email hebben we al niet uitgewisseld? en nu is mijn emailadrs onbekend? in mijn hoofd hoor ik iemand heel hard hieieieieieieieieieiei! gillen. oh, ik ben t zelf). Affijn.

Email uit, geen ruzie, niemand die een bak nootjes kapot smijt (zoals lief gister, omdat zijn spreekwoordelijke emmer was overgelopen), niemand die hier een verlate verjaardag komt vieren en niemand die een wasmachine heeft gekocht die moet worden vervoerd (dat stond allemaal op t programma, maar viel dus uit). Alleen mijn autootje, dat naar een schoonmaak-en vieze-geur verwijderaar-allochtoon is gebracht en straks weer blinkend en als nieuw is (hoop ik.)En niet doorverkocht. Want zijn eerste reactie toen ik belde ('mini, mini cabrio? verkopen, verkopen, hoeveel?' maakte mij wat ongerust).



Dus. Blijheid. En rust. Hopen dat t een dagje zo mag blijven?

Factor 30 en mama is buiten. Toedeloe!

vrijdag 11 maart 2011

No friend of mine!!!!

Oeioeioei mensen, het wordt er niet beter op. Was ik gister ontvlamd over niet rijdende bussen en bijna in t buitenland wonende opa's en oma's, vandaag heb ik mijn paypal-conflikt maar weer eens opgepakt. Hier is een wijze raad van Klazien: begin nooit, nooit, never niet, maar dan ook nooit een account bij pay pal. Wat een (*^%&&^^organisatie!!!!! Ik heb een lage bloeddruk, vaak lastig, nu handig. Want nu is ie misschien net 70/120, terwijl ik bijna ontplof van boosheid.




Wats geburt? Ooit was ik online aan t winkelen en de webwinkel had geen creditcard optie. Maar wel paypal. Daarmee kun je ook betalen met je cc, maar dan via een tussenpersoon. Nou vertrouw ik tussenpersonen niet meer. Niet meer sinds mijn debakel met Noorderkroon Adviesgroep en spaarloon (in t kort, stort je spaarloon 2 jaar naar Noorderkroon, zij beleggen bij Robeco, verander van baan, en fluit naar spaarloon en belegging. Netto opbrengst: 0). Maar ik trapte er toch in bij paypal. 'Maak uw account aan, het is een fluitje van een cent'. Tiep een usernaam en wachtwoord, cc.nummer en tralala, klaar. Ik betaalde en inderdaad, zonder mijn gegevens steeds in te voeren was mijn betaling akkoord. Ging 3 keer goed. Toen kreeg ik een melding: wij hebben iets VERDACHTS waargenomen, uw account is geblokkeerd. WtF?! Na informeren was t verdachte feit boven water: mijn usernaam en de naam op de cc zijn niet hetzelfde. Nee, dat klopt, naam van lief staat op de cc, die wij samen S A M E N!! hebben. Als ze nou aangeven voor je je account aanmaakt dat dat hetzelfde moet zijn!! Maar dan, ga dat dan maar rechtbreien en uitleggen, ik was verdacht, en bleef verdacht. Op de site stond informatie hoe het account weer vrij te krijgen, nou, het had ook in t chinees geschreven kunnen zijn. Geen idee wat ze wilden dat ik deed. Ik ging bellen (en dat haat ik, bellen!Ik ga nog liever naar de tandarts). Er zat een vriendelijke man, Bertus. Die snapte het hele probleem, maar als ik even 10 documenten wilde uploaden, waaronder zelfs mijn trouwakte, dan kwam alles in orde. En als t niet werkte moest ik terugbellen en naar hem vragen. Gerustgesteld ging ik aan t scannen en uploaden. Een dagdeel verder en alles was klaar. Helaas gebeurde er helemaal niks bij pp. Nog steeds onduidelijke taal over onblokkeren.Ik belde maar kreeg een Belgische troel, Annelice. Die kon niet doorverbinden naar Bertus. Of ik t hele verhaal even opnieuw aan haar wilde doen. Laat maar.

Toen kwam er een bericht per mail: ze gingen een klein bedrag storten op de cc, met een code. Ik moest de code intiepen op een site, en dan zouden ze weten dat mijn cc ook echt mijn cc was. Nou heb ik geen online cc statement. Dat komt per post, 1 x in de 30 dagen. Aaaaargh. Dus ik maak een online toegang aan voor het statement, weer 3 uur verder. En ja, na 2 dagen stond daar t kleine bedrag en de code. Tiep code in en klaar. PP site riep ook: dit klopt. Fijn jongens, onblokkeren en bedrag doorbetalen dat ik via jullie heb betaald. Daarna rekening vrijgeven, dan hef ik hem op. Want ik was er inmiddels al zo klaar mee dat ik geen minuut meer met die jongens in zaken wilde zijn. Met rode konen ging ik een dag later kijken op pp. Weer een mail, van Jean-Philippe. Ja, cc was gecheckt en ok. Maar rekening opheffen was geen optie. Ze moesten immers nog hun kleine 'check'bedrag van de cc terugstorten. Maar voor ik daarachter was, had ik alweer 3 x heen en weer gemaild, met een Pierre, Peter en Jan. Daarna zou de rekening worden opgeheven. Tot op de dag van vandaag is er niks gebeurd. De laatste mail is van 3 weken geleden. Hierin zegt ene Leroy dat ie nog authorisatie nodig heeft. WAT??!! Authorisatie van wie, voor wie, voor wat?? Dus weer gemaild, en weer, en weer. Maar de hele pp geeft geen sjoege meer. De artikelen die ik bestelde, en waarvan pp het bedrag heeft geblokkeerd zijn nu uitverkocht. Het geblokkeerde bedrag is en niet meer op mijn cc, en niet bij de webwinkel. Wie heeft t bedrag? PAYPAL natuurlijk! Die trekt dus al 3 weken rente van mijn centen. AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAARGH!!!! Het ergert me tot in de afgrond dat ik niet verder kom met die mensen. Mijn emails worden hoe langer hoe charmanter. Ik ken inmiddels alle paypal slaven bij naam. Maar er gebeurt NIKS.

Bertus, Annelice, Leroy, Pierre, en de rest: en bedankt!!!!

Nu ga ik met mijn zoon naar Verschrikkelijke ikke kijken. Een leven van crime loont niet, is de boodschap. Maar ik ben me van geen kwaad bewust!!!

woensdag 9 maart 2011

Mama is boooooos!


Ik ben smorgens niet op mijn best, dat is algemeen bekend bij mijn huisgenoten. Als de nacht ervoor vol incidenten is geweest (niet van de romantische aard) dan is dat nog vele malen erger. Als ik mijn ogen open doe en naast mij staat een stralend hoofd met een vogelnest erop (Gijs avant het haarkammen) dan gaat het nog wel. Maar op t moment dat op zijn vraag: 'mag ik naar beneden', mijn antwoord: 'eerst je kleertjes aan doen' is, dan is de zoete vrede snel voorbij. Uuuuhhh, fout!! Het stralende hoofd verkruimelt tot een gedroogd appeltje en de piep en huilmode wordt aangezet. Want het antwoord wat meneer had willen horen is: tuurlijk jongen, ga jij in de vette lappen maar met de ds spelen tot het 12 uur is. Elke dag weer een harde les voor de man. Maar vanmorgen ging het redelijk. Met bovennatuurlijke inspanning ging ik niet al tieren bij de eerste de beste piep, en met wat overreding gingen de kleren aan. Maar goed ook, want mijn hoofd werkt gewoon niet voor 9 uur en zonder 3 bakken koffie.Ik zou hem zonder gene een rokje aandoen, om dan te bedenken oh nee, dit was de jongen. Affijn, al zijn broeken worden op dit moment vakkundig van nieuwe knieeen voorzien, dus de keuze was niet reuze. Hij had de beschikking over welgeteld 1 schone broek. Na een half uur waren ook zijn schoenen gevonden en zat meneer aan de boterham (door lief gesmeerd.)(wacht even, dit moet anders.... DOOR LIEF GESMEERD!!!!).Want dat is een unicum, ik moet daar niet aan gaan wennen. Dan is de klap op aarde weer zo groot als t weer ophoudt.

Maar dan komt het. Op donderdag moeten de kleuters naar gym. De gym begint om half negen. De gym is NIET op school, maar 1 dorp verderop.
Mensen die geen kleuter zijn moeten wel naar school. Voor school is een eenrichtingsweg. Maar ik ben de enige die dat weet. Dus vanaf 8 uur is er een gedrang, getoeter en zijn er levensgevaarlijke situaties voor school. Dat weet ik, want ik woon ernaast en zit front row. Moeders met 3 of meer kids (remember, polder en randje bible-belt) hebben t dus heel zwaar, want bovenbouw ingang is links, onderbouw is rechts en als je derde kind een kleuter is moet die dus nog ergens anders heen. Op het schoolplein is het een geren van links naar rechts en terug naar de auto. Die je dan op de eenrichtingsweg richting dorp O moet zien te krijgen, met langsrazend verkeer VAN TWEE KANTEN! Is t plaatje duidelijk?

Dus dat hadden we vanmorgen. F naar school (kijk, hier heb ik even mazzel, 1 kind in bovenbouw, maar dat kan zelf naar school lopen, want wonend naast school). En ik met G in auto, door de (niet) eenrichtingsweg naar dorp verderop. Alwaar 40 moeders met ditto auto's proberen 1 of meer kleuters in de gymzaal te krijgen. Voor de gymzaal is een parkeerplaats waar 3 auto's op passen. Dus er zijn moeders die carpoolen (voor school worden kleuters uitgewisseld waarna auto's weer alle kanten op vertrekken). Dat scheelt 2 of 3 auto's op de parkeerplaats voor de gymzaal. In het verkleedhok staan de 40-3 moeders kleuters uit kleren te wurmen .Kleren die een half uur ervoor met veel gescheld aan zijn gekregen. Nog kleinere kids, de nog niet schoolgaande peuters en babies,kruipen lustig in deze chaos rond. Je snapt, om 5 over half negen, als ik mijn auto vanuit de sloot probeer op te dreggen, heb ik het zweet al op de rug. En dan is t buiten nu nog koud.

En dan. Dan rijd ik terug en probeer mijn hartslag van 180 naar een 79 te krijgen. En dan zie ik allerlei senioren die lustig en rustig allerlei kinderen naar andere scholen brengen. Die senioren zie je vooral op donderdag ook wel bij onze school. Want zie je, het is gewoon niet te doen. Als je ook een baan hebt en een man die werkt, en 2 of meer kids, hoe brei je dat rond zonder de hulp van die senioren? Ouders die IN DE BUURT wonen en die taak af en toe over kunnen nemen. Een handje bijsteken. En dan ben ik boos ehh gefrustreerd. Want natuurlijk, ik mag blij zijn dat ik nog ouders heb, en dat ze min of meer fit zijn. Maar waarom, waarom wonen die ouders 2 uur verderop, en veresit ze zien zoveel gedoe en geplan? Als ik toch de senior was, ik zou die kleintjes zo vaak overnemen als ze me maar zouden laten doen. Hoe leuk is dat, je hebt ze even, en dan kan je de verantwoordelijkheid weer overdragen. Heel anders dan toen je zelf ouder was. Ik snap het niet, ik snap het niet. Turlijk, ik kan bellen en vragen om een oppas dag, of zomaar een dag voor vooral mijn moeder om bij de kids te zijn. En dat regelen ze altijd, mits van te voren aangevraagd en uitgestippeld, want zelf hebben ze natuurlijk een planning, en ook een vol leven, dat mag, dat mag. Maar zo'n onregelmatige oppasdag, dat is een heel geheister. Met treintijden, de dag ervoor komen, blijven slapen. Heel leuk, maar ook heel lastig. Dus dan ben ik stiekum toch boos, dat ze zo ver weg zijn gaan wonen. Gaan wonen he, want ze woonden eerst op een half uurtje afstand en er was een vaste dag in de week dat ze de kindjes zagen. Maar dat is anders nu he?

Als ik weer thuis kom, dan staat daar DE BUS. En de bus regelt voor de niet kleuters het vervoer van en naar de gym. De bus staat daar voor groep 3, die na de kleuters gym heeft. De bus haalt de kleuters op vanaf de gymzaal, en brengt groep 3 erheen. Maar de gemeente heeft maar een budget tot een aantal ritten. En de kleuterrit heen, die kunnen ze niet betalen. Maar de bus, die staat daar dan al wel. En de kleutermoeders op de niet-eenrichtingsweg moeten er allemaal omheen wurmen, om naar de gymzaal te komen.

(ohja, en dat gister, de wasdag voor 't gebit, of de biddag voor t gewas, whatever!, de busritten allemaal uitvallen. omdat de school in de kerk zit. en dat ze die uitgevallen ritten niet over 4 donderdagen kunnen verdelen, waardoor de kleutermoeders een maand lang dit gedoe niet hoeven mee te maken.....)

De nationale hangsnor



Ik ben geen voetbalfan, want ik ben een vrouw. Ok, er zijn voetbalfans die vrouw zijn, maar na de Bavaria stunt van de afgelopen WK weet iedereen nu dat die zijn ingehuurd. (Of omgebouwd). Als Nederland speelt amuseer ik me wel, want die gekte erom heen is vermakelijk. Bovendien vragen de roodaangelopen hoofdjes van Lief en vriend S gewoon om dom voetbalcommentaar van mij. Maar ik hoef niet elke avond 2 x die groene grasmat te zien waar rood tegen blauw speelt. Snap de lol niet en vind t oersaai. Vorige week heeft lief mij de buitenspelval uitgelegd. Dit omdat ik riep waarom die verdedigers niet tegelijk allemaal wegrennen als de bal wordt gespeeld zodat de aanvaller vanzelf buitenspel zou komen te staan. Vond het een briljant idee van mezelf. Het bleek echter dat voetbalicoon Cruijf er 40 jaar over heeft gedaan om op dit idee te komen en dat ding de buitenspelval heeft genoemd. Weet ik veel. Ook kan ik niet tegen dat engelenkoor wat overspannen THE CHAMPIIIIONS gilt, in een of andere beker ellende.

Maar, een relatie is geven en nemen, en dus tolereer ik het feit dat de tv vaak groen is, ipv zwart. Er is alleen 1 ding waar ik grommend van over de vloer rol. Het commentaar van de zogenaamde voetbaliconen na afloop van elke wedstrijd. Uit allerlei hermetisch dichtgetimmerde kamers worden verdroogde oud-voetballers afgestoft om het spel na de wedstrijd te analyseren. En dat gaat dan door tot de kleur van de onderboek van de vrouw van de linksback van die en die. Ergerniswekkend! De aller, allerergste van deze wezens is de nationale hangsnor, Johan Derksen. Een man, zo treurig van blik en snor, dat er een verbod op moest bestaan dat hij op tv te zien is. En dan gaat ie ook nog praten. Over voetbal. Maar ook over andere onderwerpen moeten wij zijn mening horen, wat zijn gekwezel nog erger maakt. Hij schijnt een speciale hetze te voeren tegen ene Yolanthe Cabau van Kasbergen. Die is getrouwd met een oranjevoetballer met dwergafmetingen. Wat Yolanthe deze snor ooit heeft misdaan is onbekend. Waarschijnlijk is de snor stikjaloers dat hij nog nooit iets spannends heeft aangetroffen in de bedstee. Jammer dan, maar maak er geen nationaal issue van en ga eens langs op de wallen, treurige grijsaard. Of hij emmert over concurrerende sportprogramma's en ditto commentatoren, want ook daar moet hij zijn mening over kwijt. Die zuurpruimerige fulminatie heeft toch niets met voetbal te maken! Of hij wel zinnige dingen over voetbal zegt is me onbekend, als zijn porem op de televisie verschijnt lig ik al naast de porcelain pony. Maar alleen zijn verschijning zou al verboden moeten worden. Ik wacht op t moment dat iemand deze oertreurwilg een indien mogelijk passende baan biedt. En dat is elke funktie waarbij hij niet meer op tv,radio of in de krant verschijnt. Zodat wij van die nationale hangsnor verschoond blijven.

Muizen moeten niet vliegen!


Oh en dan had ik nog nooit verteld van de beestjes hier in de Betuwe, die zijn verwend/aangepast aan de 20e eeuw en weigeren buiten te wonen. Waar willen ze dan wonen? Bij voorkeur in een oude school, die tot woonhuis is gemaakt. Dat daar al mensen in wonen (want dat is normaal he, mensen wonen in huizen, beestjes wonen buiten) dat maakt ze niet uit. Ooit sliepen wij een week slecht van de enorme stank in huis, dood en verderf en ellende. Ik zat al op funda want ik vond het een slecht teken. Geesten van leerlingen uit 1850 die door de hoofdmeester waren geslagen en nu wraak kwamen nemen, zoiets moest de oorzaak zijn. Na heel lang zoeken en een toevallige snif vlakbij een nog onafgetimmert deel slaapkamer bleek t lang niet zo spooky: een rat had zich omhoog gewerkt tussen het glaswol achter een gipsplaat. Een domme actie, want hoe kom je daar weer weg? Niet dus. Zijn niet verteerde lijf gaf een dusdanige stank dat we er een week hoofdpijn van hadden. Goed, halve verbouwing ongedaan gemaakt en rat verwijderd. Daarna 2 maanden therapie en nu slapen we weer boven.

Tot vorig jaar maart. Ik word 's nachts wakker en 'zie' in t donker een soort gefladder. Nou ben ik 's nachts echt niet wakker, als er een kind + spuugbakje naast mijn bed staat dat duurt het echt een kwartier voor ik weet wat te doen. (Ik denk dan: er staat een kind. dat hoort in bed. waarom staat het hier. het piept. ook stinkt het. wat moet ik doen. ehhh, licht aan? ja, goed idee. licht aan. het kind is wit. wat is er gebeurd, wat is er gebeurd.) Zo gaat dat dan. Dus het gefladder deed ik af als droom. De volgende dag nog gegoogled wat het betekent als je droomt over fladderen of vogels, maar ben alweer vergeten wat dat was. De nacht erop lag ik in bed. Lief was nog laat aan t werk in Apeldoorn, had nog gebeld om te melden dat zijn telefoon leeg was en dat ie niet kon smsen hoe laat ie thuis zou zijn. Ik viel in slaap met het licht aan en werd om 1 uur wakker door....gefladder. Maar wat ik gister niet zag, zag ik nu. Niks geen droom van vogel of fladder: t was een life vleermuis. AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAG! Nou heb ik het echt he-le-maal niet op vleermuizen. Ik weet t, ze zijn beschermd en misschien sterven ze wel uit, nou: tuff!! Ik moet ze niet binnen. Bovendien horen ze nog in winterslaap in maart!! (dat wist ik dan wel) Maar man, wat fladderen die dingen, angstig vanonder de deken zag ik dat beest van links naar rechts en terugvliegen, met een rotvaart. Maar goed, er moest iets gedaan, dus uit bed en kleren aan en een grote handddoek om achter weg te duiken. Maar t beest was niet te vangen. Wat nu wat nu wat nu? Mijn slaapkamer heeft geen deuren, straks vliegt ie dat huis in en dan wat? Ik keek uit t raam voor: geen lief. Ik keek uit t raam achter, ja buurman B nog wakker EN bioloog, die zou wel weten wat te doen. Maar dat ging me wat ver, om 1 uur bij B bellen en hem uitnodigen in mijn slaapkamer. Niet dus. Nadat ik zo een tijdje had staan hieperen vloog de muis mijn (ook open) douche in. En na 2 seconden hoor ik een klap en toen niks meer. Nou heeft de douche een glazen douchewand. Maar met waterhardheid 14 zit die vol kalk, er helpt geen antikal aan, en is ie dus bijna ondoorzichtig. Kalk of niet, muis bijna blind, die vloog dus tegen de wand. En lag op de grond voor pampus. Eureka (voor mij)! Maar nu, wat nu? Ik moest snel iets doen voor ie bijkwam en weer aan zijn fladderroutine ging. Ik kroop dichtbij maar niet te, want wat als ie ineens opvloog. In paniek gooide ik de handdoek op t beest, maar ja, daar zou hij zo onderuit zijn gekomen. Dus bouwde ik een stellage met een perspex bakje en 3 glazen kaarsenstandaards er bovenop. En toen stond er een toren op de muis. Door het onderste stukje douchewand en onder de handdoek kwam net nog 1 stukje van zijn klauw/nagel. Ierierierg! Ik durfde niet meer te slapen naast beest, en ging in een logeerkamer (met een deur en die deur ging dicht).

Om 3 uur was lief thuis. Hij werd begroet met een krijs: ER ZIT EEN VLEERMUIS IN DE BADKAMER!!!!! die hij beantwoordde met een Oh leuk! Leuk, LEUK!!!???? DAT IS HELEMAAL NIET LEUK!! IK BEN BANG EN IK VIND HEM VIES EN WAAROM IS JOUW TELEFOON ALTIJD LEEG?!!!

Na dit vrolijke intermezzo onttakelde lief de stellage op de muis, greep hem met handdoek en al vast liet hem uit het raam vrij. Waar hij vrolijk wegfladderde. GRRRR.

Lief en beestjes dat gaat best. Ik ben echt niet zo van de flora en fauna. Ooit fietsten we door een bos en hij riep in verrukking: kijk, een ree, in de dekking? Waarop ik uitriep: dat is toch niets bijzonders, die wonen hier. Als het nou een Prada winkel was...