Want alhoewel op dag 14 dus midden in de cyclus en hormonaal hieraan gelinkt is een slecht humeur, is het vandaag echt wel heel slecht gesteld met me. En daar ga ik deze mooie lente dag niet mee verknallen. Anders is dit meer een klaagzang dan een blog, maar wat ben ik toch vaak boos! En waarom uit ik dat niet? Vriend N heeft daar geen probleem mee, misschien moet ik ook eens een cursus mindfullness gaan doen. Ik krop dus alles op. Gistermiddag tegen t sluiten van de markt komt aannemer langs. Vrolijk en wel vertelt ie dat ie morgen iemand stuurt voor de laatste kleine klusjes. Voor het afmaken van de eerste grote klus hebben wij tot afgelopen vrijdag zitten wachten. 6 weken van radiostilte en stof. En nou komt er dus doodleuk een slowaaks binnenwandelen die zegt dat ie gereedschap 'weg hale kom'. En die schuur staat dus echt nokkie vol. Hiervoor heeft hij meegenomen zijn eigen handen en een auto nog kleiner dan de mijne. Ik denk dat ie alles op zijn hoofd stapelt en dan weg probeert te rijden. Dus ben ik pissed. Nog geen scharnieren in de deuren van de kast, nog immer een hangtouwtje van lichtpunt naar lamp en nog steeds lekvlekken in plafond keuken. Voor iemand roept: doe dat dan zelf: mijn keukenplafond zit 5,5 meter boven mijn hoofd. De enige trap die ik daarvoor kan gebruiken ligt in de tuin en is voor mij onverplaatsbaar.Dus grr, grom en aargh, ik heb een man of anderszins sterk iemand (een aap?, ach, vaak bijna hetzelfde) daarvoor nodig. Bah!
Dus ik ga een streep op mijn lijstje zetten. Het lijstje dat is aangevuld met: sla iemand eens op zijn kop, dat lucht op. Raden waar de streep door komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten