Padvinder

Ik ben de slechtste navigator die er is. Geef me de landkaart (ik stam uit 1969) en je komt er geheid NIET. Met de tomtom heb ik ook altijd ruzie. Ik ben namelijk de vrouw uit de reclame die de heg inrijdt als de tomtom zegt dat ze hier rechts af moet slaan. In Utrecht beland ik met dat ding steevast op een fietspad. En de schuld geven aan de elektronische vriend helpt niets tegen de boete die volgt. Ook de routeplanner punt nl is niet succesvol. Ik kom altijd op het punt dat ik rechtsaf moet, straat x in, en dat ik bij aankomst merk dat straat x alleen naar links gaat. Ben ik nou de enige die dat moeilijk vindt? Ga ik dan rechts, de verkeerde straatnaam in, of wel de goede straatnaam in, maar dan links? Ik kies altijd verkeerd en kan dan ook heeel goed U-turns draaien.

Had ik nou maar bij de padvinders gezeten. Dan was ik het woud gaan verkennen, in een leuk groen outfitje. Gewapend met een elastiekje, kauwgom en lucifers vond moeiteloos de weg naar de eekhoorns (sla links op het punt van de drie eiken). Een MacGyver van het zuiverste soort zou ik zijn (ohja, en dan kon ik nu ook van kauwgom en lucifers een gevechtsmachine bouwen, want dat kan MacGyver ook. Zooooo knap)

In zwangere toestand, zo merkte ik een 9tal jaren geleden, neemt mijn onvermogen de weg te vinden belachelijke vormen aan. Zo was ik in (bolle) staat om 3 straten om te lopen op zoek naar de pufclub, omdat ik het straatnaambordje niet geloofde dat aangaf dat ik er al was. In mijn hoofd kon het daar niet zijn, want ik wist welke gebouwen aan deze straat stonden. De routebeschrijving gaf aan dat het gebouw minstens een straat erachter zou moeten zijn. Dat was het ook, maar dat bleek de achterzijde van het (heel grote) gebouw te zijn. Ja, ik ben dus in staat de routebeschrijving te geloven, en het straatnaambordje niet, en daarvoor zwangere olifantsvoeten te trotseren.

Ook is het geen probleem voor mij om de weg naar een punt te vergeten, al ben ik er eerder geweest. Zo liggen routebeschrijvingen naar schoonouders, kapper en de garage van lief vast in mijn auto. En nog ga ik met mezelf in discussie bij de afslag ('zo zag hij er toch niet uit? Stond dit gebouw er altijd al, nee, toch maar 1 verder nemen... aargh, nee, het was wel de goeie!!').

Lief vindt mijn onvermogen de weg te vinden hilarisch. Die is in staat om op het water zelfs de weg te vinden, van boei naar boei, met alleen een waterkaart. Lief is soort MacGyver, ook zo knap. F is ook al bekend met mijn defect. Die zit vaak zuchtend achter mij: 'weet je het weer niet mama?' 'NEE, MAMA WEET HET WEER NIET!!!'

Laatst moest ik naar Rotterdam, onder bijzonder gestresste omstandigheden. Die waren nog lastiger, omdat ik ook nog G mee moest nemen. Als afleiding had hij de Meneer Tendo (lees DS) van F mee mogen nemen, maar lastig was t wel. (Vooral omdat M Tendo na 2 minuten leeg bleek.) Ik had al grommend 3 rondjes over de Westblaak gereden tot G - zich afvragend waarom zijn moeder zo rood aanliep - aan mij vroeg: wat is er mama? Met samengeknepen lippen mompelde ik: mama-is-de-weg-weer-eens-kwijt!! Waarop hij heel verbaasd antwoordt: maar die ligt toch voor je, op de grond?!