donderdag 18 februari 2010

Ziehiehiek


Ik ben ziek. Ik heb de griep. Ik weet het, ben altijd gewaarschuwd, niet schermen met de griep als je alleen een snotneus hebt. Een blauwe maandag hoesten geldt ook niet als griep,dat is verkoudheid. Die zijn er in gradaties, maar dat is GEEN GRIEP. Onthoud dat goed. Je mag pas zeggen dat je griep hebt als je ook echt denkt dat je laatste uur geslagen heeft, zo beroerd voel je je. Rillingen en zweten wisselen elkaar af, pijn in je hele lijf, zwakke ledematen, hoofdpijn, reutelend hoesten, griep dus. En het mag ook niet met 2 dagen over zijn. Dan was t een verkoudheid, die zich voordeed als griep. Niet te verwarren met the real deal.Ik weet t, ik mag het nu zeggen,ook al duurt t nu pas 4 dagen ik heb griep. (Voor de zekerheid zondag even temperatuur opgemeten met de -volgens G.- 'pieppiep', de oorthermometer, 39 graden. Normaal is dat bij mij 36, dus dit is koorts).

Het hing natuurlijk al een tijdje, eerst F. die weken als doorgewinterde roker hoesste, dan G., die zijn snot lustig door de huiskamer slingerde, er was geen ontkomen aan. Vrijdag werd F. dus echt ziek, met officieel een bed op bank en piletjes (al dan niet in billetje, wat nog meer drama geeft) en de hele dag in pyama. G van 2 begrijpt t niet, gaat aan haar oogjes staan knijpen, want ze moet wakker worden en leuk spelen, wederom gejammer en gelamenteer. In de loop van de dag denk ik er ook niet meer aan te ontkomen, maar houd nog steeds vol dat t maar een verkoudheid is, maar savonds is het goed mis. Ook lief roept dat ie niet fris is (vaker douchen? lullig grapje). S morgens gaat het redelijk, ik ben nog zo dom te denken dat ik eraan ontkomen ben. Vrolijk gaan we op weg oma H's verjaardag vieren. Al met al heel gezellig met de familie (met oma zelf minder, maar daarover een andere keer) al heb ik er weinig van meegekregen, want G. had t al snel gezien en ging ervandoor. De familieleden hebben mij dus alleen visueel en niet auditief mogen meemaken, als ik voorbijkwam draven, achter dwerg aan. Savonds F en G bij oma F in huis, en wij in hotel. Zou leuk moeten zijn, maar helaas de griep sloeg ongenadig toe en bleek helemaal niet door mij bedwongen. Dus kwam op het hoteldekbed nog lief's jas, en de mijne, maar zelfs de brufen bruis 600 mg deed niks voor me.(brufen bruis, ooit door dokter aan lief voorgeschreven wegens narige infectie, nu door mij ingepikt, werkt wel enigzins, geeft vooral rustig gevoel. zoek ik al hele leven naar, inner peace, is brufen bruis de oplossing? nee nee fout, drugs is NOT the answer). De volgende dag kermend in de auto en terug naar huis, daarbij Oma L's verjaardag dus overslaand. Het was een vol oma weekend, en ik dacht bij mezelf: ik mis Oma P.

Nu lig ik in bed. Met geel haar.(hierover een andere keer meer maar voor wie t al wist: ja t begint her en der te breken!) Een wit griep gezicht, geel haar en no sense of humor left. Bleeeeeer! Als ik lief bel om te vragen of ik G. van creche moet sleuren zegt hij niet van enige stress vrij: nee, anders had ik je toch wel gebeld! Lief kan niet tegen griep. Wel bij zichzelf, niet bij mij.Of beter, lief kan niet tegen hoe ik niet tegen de griep kan. Hij zegt dat ik me als onmisbaar opstel als ik griep heb, en toch dingen wil doen, maar dat ik gewoon ziek moet gaan zijn in bed. En brengt dan thee en knackers met kaas, wat hij haat (de kaas dan, niet het brengen).Best lastig, als je iemand zuchtend en steunend de dagelijkse zorgtaak hoort doen, nadat ie al 8 uur of meer werk heeft gedraaid. Ik snap lief wel, maar of lief mij ook snapt? En weet ook niet of ik mezelf snap. Want waarom, als je zelf denkt dood te gaan van ellende, maak je je toch druk of lief wel even de luuf babybalsem op de rug van G smeert, met fysiomer zijn neus opschoont en zalf op zijn mondje doet tegen het teveel-speen-en-vocht-is-rode-mond syndroom? Of ie ook het bovenste dakraamgordijn wel dicht doet, want dat valt savonds in donker niet echt op dat t nog open is (in de polder is geen straatlantaarnlicht) maar morgenochtend om 7 uur, als t licht wordt, valt t wel op. Met name omdat Gijs ervan wakker wordt en zich laat horen.

Heb nu een week griep, en ben begonnen aan een luisterboek, waarop Susan Smit haar eigen boek voorleest. Heks, heet t. Als je al niet ziek was, dan werd je t hiervan wel..

Geen opmerkingen:

Een reactie posten