Sinds wij zijn verhuisd naar Beautiful Betuwe is onze huishouding in t bezit van een huisslaaf/thuismoeder. Moi. Ik werk zogenaamd niet (zo'n lacher heb ik nog nooit gehoord. vraagt schoolmoeder: werk jij? nee, ik doe niks. grrrrr. kom eens een dagje meedraaien). Maar officieel werk ik niet, in elk geval niet voor een baas die mij daarvoor (te weinig) betaalt. Dat komt door de onovertroffen kinderopvang in de Betuwe, die wachtlijsten van een jaar kent. Hierdoor kan ik geen baan zoeken, en ben ik 24/7 in het gezelschap van mijn gebroedsel en... t huis. Maar zit ik met de krulspelden op de bank naar belspelletjes te kijken? Neen, ik voel mij daar te schuldig voor. Ik heb altijd gewerkt voor baas die (te weinig) betaalde, en lief werk ook heel hard voor baas die genoeg betaalt, en dus voel ik mij opgejaagd om de hele dag door t huis te gaan met poetsdoek in hand en wasmand op heup.En als ik even koffie drink voel ik priemende ogen van t huis op mij gericht: ga eens iets doen slaaf! Dus sleep ik mij, met G. als spreekwoordelijk blok aan been, voort achter de 'laaaa' (stofzuiger, die door G. innig wordt gezoend als hij uit de kast mag om zijn werk te doen).
Zo vordert de dag, met wasmachine aan en uit (al dan niet gevuld met was, afhankelijk van of G. of ik hem heb aangezet), was vouwen (was en G. op keuken tafel, G. schudt de was uit en gooit het item vervolgens op de grond), wc schoonmaken (met een soeplepel kun je het water in de pot heel leuk over de vloer verspreiden) en daarna dus de dweil. Is allemaal nog overheen te komen. Maar dan wordt t avond. En moet er warm worden gegeten. En dan wordt slaaf en thuismoeder een thuisloeder.
Allerliefste F. van 6 vindt alles wat ik kook vies. En is niet beschaamd dat tegen iedereen te vertellen. Om niet teveel vieslellen te moeten eten heeft ze een assortiment trucs bedacht. Aangezien vragen om koekjes of chips vanaf 5 uur zinloos is, vraagt ze om fruit, want Mama Houdt Van Fruit. In grote hoeveelheden. Met fruit vul je je maagje al best en beetje. Staat de warme hap op tafel, dan worden er eerst 2 glazen sap weggewerkt. En dan kan je met gemak na 3 happen roepen dat je vol zit. Dat mama de dag ervoor in de supermarkt haar brein heeft gepeinigd over welke voedzame en gezonde maaltijden deze week weer te bereiden, is logischerwijze van geen belang. Ook het laten voorproeven van alle door AH vers gekokkerelde happen door G., heeft geen zin want hij lust toch alles. Dus vies zal er gegeten worden. En er dreigen al stoomwolken aan de horizon, drijvende richting mijn oren. Ik heb zelf natuurlijk ook een truc, ik gooi 3 x zoveel eten op F's bord dan ze nodig heeft. En kan dus met gemak iets toegeven als F *voor* de eerste hap al vraagt of er een keuze (mag er iets blijven liggen) kan worden gemaakt. Dus met de helft van haar bordvulling terzijde geschoven, beginnen wij. Als eerste verwijdert mevrouw alle uien en champignons, indien aanwezig en zoniet, dan ook. Om dan te gaan bakkeleien over het aantal groene of oranje items dat naar binnen moet. Dit alles gebeurt voor ik maar 1 halfkoude hap kan nemen. Met de vork in de lucht, halverwege tussen bord en mond hoor ik: ieiiergh, de vleesrand priiiiiiikt (er zal net een pepertje zitten). En dus ren ik naar de kraan voor water, want dat was net op natuurlijk. De rest van de (maal)tijd gaat op aan het prikken van eten aan G zijn vork, en het prikken van eten aan F's vork, en het proppen in de respectievelijke monden. Met af en toe snel een eigen hap. En een heerlijke rennie en een heel slecht humeur toe.
Mijn kinderen zijn mijn absolute helden.
Maar ik moest toch maar snel weer aan t (betaalde) werk gaan, want 24/7 thuismoederen is toch niet zo mijn ding.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten