Kees!!!!

Ik was even afwezig. Had er niet zo'n zin in, want dan had ik boze blogs geschreven en niet eens humoristisch boos. Maar goed, life goes on, it's out of my hands en nog meer wandtegels (en hij heeft nu een kamer gehuurd bij een kennis tot ie een huis heeft, you know who). Dus ik besloot t even te laten liggen en op iets anders te stressen. Want de meiden hadden bedacht dat we een weekend weg gingen en ik mocht het weer niet weten. Waarom dat is, dat ik dingen nooit mag weten? Joost mag t weten (hij wel!). Want ik HOU helemaal niet van verrassingen, ik krijg altijd namelijk nare verrassingen, dus in mijn hoofd is een verrassing iets waar je voor moet oppassen. Dus als iemand zegt, over 3 weken heb ik een verrassing voor je, dan ga ik al rennen. Buikpijn, nerveuze tics etc. Lief wordt daar gek van (wat heeft ze nou weer?, en dat op een duits/nederlands accent). En hoe dichter bij t kwam, hoe erger t werd. Want ze gingen hints droppen van: wel paspoort mee, en wel een pilletje innemen van te voren. en dus dacht ik dat we moesten vliegen. En dat vind ik Heel Erg Eng. Ik doe t wel, maar dan wel met frisse tegenstand. Ik weet, als je ergens wilt komen moet je vliegen, maar ik denk altijd een doodskist in te stappen. Ik ben niet voor alles bang, maar toch. Zal eens een lijstje maken:

- de tandarts (maar ik GA wel. moet alleen wat tijd hebben tussen maken van afspraak en gaan. voorbereiding etc)
- Spugen
- Bevallen op ongepland moment zonder enige vorm van pijnbestrijding, zelfs geen aspirientje, en dan een uurtje of 18
- Psychopaten die je thuis komen overvallen
- Algerijnen op t Gare du Nord en ergens achteraf aan een lange donkere straat in Parijs(he Linda?)
- Narcose
- Wespen
- Paarden
- Niet luisterende en daardoor ook voor anderen ellende veroorzakende pubers waar je Wat Mee Moet
- Vliegen dus (niet de beesten, maar de machines)

Hmm, alles waar je controle voor moet overdragen dus, als ik zo t lijstje nakijk.

Affijn maandag voor t weekend was de zwerm bijen in mijn buik onhanteerbaar en kreeg lief de klaagzang: wat als ze me voor t blok zetten en ik moet. dan ga ik dus weglopen. maar dan heb ik ze voor t hoofd gestoten, zij denken iets leuks te organiseren. maar wat als ze denken: dat vliegangstje, daar duwen we d'r ff doorheen. Dus heen en weer en oh ik weet niet wat te doen. Lief was t zat en zei dat ie t wel ging afbellen. Waarop ik kreet: neeeeeee, dat kan je niet doen, want dat is niet aardig als iemand zoveel moeite doet voor een verrassing voor jou. Dilemma (ken ik een liedje van, zal ik t zingen? is van man met pleister op hoofd en kelly rowland geloof ik). Dinsdag toch maar n mailtje gemaakt, want zat te snuffen en te bleren van ongecontroleerdheid en een cursus vliegangst kreeg ik voor vrijdag niet rond, nog afgezien van de 1350 euro die ze daarvoor willen hebben). Gelukkig, gelukkig hadden ze t goed ingeschat en gingen we dus niet vliegen. En toen mocht ik t ook weten, we gingen naar Maastricht (met de auto!!), eten, borrelen, winkelen, koffie op terras, winkelen, winkelen en oh ja, winkelen!!!!!

Vrijdag een uur later dan gepland (lag niet aan lief, die was op tijd, hoezee) en na een blersessie van G (mamaaaa komt noooooit meer terug) gingen we richting Maastricht. Juichtonen nadat we t bordje 'de limburgers heten u welkom' passeerden (lief en ik denken altijd dat er dan een bosje limburgers achter een koe vandaan springt en gaat zwaaien. nog nooit gebeurd). Zonder teveel gedoe stonden we voor t appartement, heel leuk oud gebouw aan kabbelwater. Waar de eigenaar.....niet thuis was. Op de deurbel kwam nix, op de telefoonbel ook niet. Toen maar op een andere bel gedrukt, van de buurman (weet je veel, misschien was de eigenaar, hij heette Kees, zelf wel bewoner van t huis boven t verhuurde apppartementje). Na 3 x op alle bellen te hebben gedrukt kwam er een verfomfaaid hoofd en ditto man met nog 1 tand (angst voor de tandarts?) uit t raam gehangen. Maar in plaats van een zacht zuidelijk, wat's geburt, kan ik oewes hellepu? (spreek geen limburgs) riep ie nijdig: u moet NIET op mijn bel drukken, hou op met op mijn bel drukken!!!! Oeps, snel de auto in en wachten tot de echte Kees terugbelde. Maar die belde niet en ineens ging beneden een garagedeur open (waarvoor wij stonden te wachten). Weer de tandenloze tijger. Nu was hij echt boos. Ga eens weg voor mijn garage, LAZER OP!!. Pardon? Hij had t bordje van 'de limburgers heten u welkom' niet gelezen denk ik. L vroeg heel vriendelijk: maar meneer mag ik u iets vragen, dat hij ruw onderbrak met: u mag mij niks vragen, u moet mij met rust laten. BOOS was ie!!! Ik werd ook boos, en I ook. Maar L vond t meer eng. Affijn, wij toch maar weg. Auto ergens anders gezet, inclusief spullen, en ietwat verfomfaaid naar t restaurant. Al waar ze onze reservering niet hadden gekregen, maar ze gingen t allemaal oplossen en wij kregen t mooiste tafeltje aan t raam. eten was ge-wel-dig!!!(Le Courage, ga erheen, ga erheen. witte schrootjes en een pijpenla, maar lekker!!). Ondertussen zaten wij allemaal conspiracy theorien te bedenken, want Kees belde maar niet terug, en hij wist toch dat we zouden komen? Zou de tandenloze terreurking dan Kees zijn? Dat ie ons zag en van de verhuur af zag? En daarom ook niet meer belde. En wraakacties op boze Kees bedachten we ook. Omgekeerd zoeken op de iphone om erachter te komen hoe de boze buurman echt heette. Nix, nix, nix. Tot I een belletje kreeg. Van de vrouw van de echte Kees. `Sorry sorry en de telefoon uitgezet en vergeten en what have you not....' Kees was dus niet Kees, maar heette voor de duur van t verblijf nog steeds Kees voor ons. Na t eten terug naar t appartement, angstig omhoog loerend naar Kees, die geen kik gaf. De vrouw van de echte Kees deed of zo nog nooit van een boze buurman had gehoord, terwijl ze ons t verbouwde (dat moet een overlast hebben gegeven, leuk voor buurman Kees) appartementje liet zien. Alles was leuk en gezellig, L en I gingen in t grote bed en snurkten en ik op de stretcher in de woonkamer, met een stoel voor de voordeur, voor t geval Kees de kolder weer in z'n kop kreeg. Kees had nl dezelfde ingang als wij, bleek binnen.

Verder verliep alles zonder incidenten, Kees heeft een loer uit raam gedaan toen we weggingen en toe hij ons zag kijken, dook hij snel weg. Kees = kierewiet? L heeft heel veel gekocht, I ook en ik niet, wiehaaaaa! (ohja, prodimed, here I come. Want: als ge in Limburg het gegete is t gedaon met oew dieetke...)