De mon-schijt-an-sonate. Die hoor ik nu al een dik uur, want die oefent lief. Dat is superknap. Hij leest geen noot, hij download een meneer van youtube die het voorspeelt, en hij speelt t hele ding na. Knap. Maar irritant. Want hoe knap ook, ik krijg de schijt van de mon schijt sonate. Wat een hang muziek zeg. Gatver. Doe es een leuke riedel, iets van hansje pansje kevertje ofzo. Maar ff niet dit zeg. En dat al dagen lang. Ik ben trots dat lief dat kan. Maar wat een vermoeiende emotie, want lief kan alles. En ik steek dan zo af. En ohja, Gijs kan er ook niet van slapen, van dat deprimerende oostenrijkse gepingel.
Verder is de laptop weer een beetje opgekalefaterd (nee,wacht ff, nu speelt ie dus echt hansje pansje kevertje, en dat speelt ie ook zomaar uit het hoofd. hoe doet ie t!!). Hij (laptop dus)blijft een kwartier aan, en dan is ie ineens weg. Kwestie van heel snel blog tiepen, if at all. En er zijn even geen fondsen voor n nieuwe tieperd. Wel voor vakantie. Nu nog boeken, maar de tijd vrij hebben we wel al gepikt.
Verder is de wijnkast eindelijk af, duurde slechts 3 maanden. En de aannemer had graag nu betaald gekregen, alstublieft. Ik denk dat de bank even dicht is. En ook is het schilderij weer af. Weer ja. Ik ga er morgen of overmorgen eens een blog over tiepen. The sisterhood of the travelling painting, heet ie. Featuring: een schilderes, we noemen haar Pieternel, een behulpzame geesteijke die in een fietsenstalling/hutkoffer woont, en een heeel groot schilderij dat door weer en wind, regen en sneeuw, van ons naar haar wordt gedragen, en weer terug. All shall be explained.
Maar goed, ik ben wat afgeleid, ik moet morgen een Michael Jackson doen en vind t best wel eng. Weet je wat, ik ga gewoon in bad, wordt vervolgd als ik morgen overleef....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten