donderdag 21 maart 2013

Beestjes



Mama, kun jij mij Pou kado geven? Waaat, whuaaat? Pou, die is heel lief. Vrees om het hart: weer een paardenwens erbij? Neehee, tsgg mama, Pou! Iedereen heeft hem! Je moet hem voeren en hij slaapt en hij poept soms, ogendrollen. Ogendr..laat maar, we hebben het er straks wel over. Dit alles gaat namelijk via de whap, omdat mijn geliefde eerstgeborene nu een telefoon heeft. Wacht. Een TELEFOON!!!! heeft. Is bedoeld voor mama's in paniek die kroost niet kunnen vinden. Niet voor whaps over onbestaande, ogendrollen poepende beestjes, die -na een check - eruit zien als een omgekeerde muffin met een bril. Whap's die mama's ontvangen als ze op hun kop in een klerenkast zitten, tussen 700 paar nude/zand/grijze laarsjes van gelijke hakhoogte. Die moeten worden gesorteerd/weg/op marktplaats, want nieuwe aanwinsten kunnen er niet meer bij. En zeg nou zelf: waar gaat dit leven over, als niet over nude laarsjes met hakken?

Vijf uur later komt de wens voor Pou weer langs, in de gesproken vorm. Mama, geef hem mij nou kado, want ik heb er geen geld op staan. Geen geld waarop schat? Op de telefoon natuurlijk, tgg, mama!! Maar woont zo'n Pou dan? Ja, ook gewoon op de telefoon natuurlijk, wat is er nou zo moeilijk aan? Gloeilampmoment bij mama... Aha, het is een app, ik snap het nog net.  Dan koop je hem met je Itunes kaart toch? Neehee, daar staat toch maar 38 cent op? Heut? Ja, ik heb toch Granny Run gedownload. Granny Run? Ja, zo'n oma met een knot die ontsnapt uit het bejaardentehuis en mensen omver schopt. Oh, mijn toekomst beeld dus...Ik haak af.

's Morgens ben ik niet op mijn best, dus wordt er weer toegeslagen. Ik laat mij de woonplaats van Pou aanleunen en voor ik de eerste boterham heb gesmeerd is er al geklikt en gedrukt en typt mijn dochter op gezette plaatsen: kado van mama, geef nu kado, Klickklik en ploep, weer een beestje erbij.  Ik ga naar schoohool. doeiii. Zucht. En bedankt. Ik begrijp mijn moeder ineens weer veel beter. De helft van de virtuele wereld van mijn kind kan ik al niet meer volgen, en ik ben nog onder de 45, zonder protheses.






Geen opmerkingen:

Een reactie posten