Jeuk

'Ik ben meeeegamindy, meeeeegamindy, ben een echte superheld, die elke boef op aarde velt' (of 'belt', zoals Z, F's beste vriendinnetje zingt). Het liedje loeit door t huis uit de roze disney cd speler, en t is binnen 19 graden. Ik zit achter mijn eigen Italiaanse koffietje, bijna, bijna zo lekker als de koffie in Italie zelf. Maar verder ben ik erg blij weer thuis te zijn, ondanks....

We gingen na 3 jaar hard werken, verbouwen, verhuizen, haaritis en piekeritis eindelijk weer eens echt op vakantie. Naar een warm land! Italie werd t. 2 dagen heenrijden, staustaustau in duitsland, maar de kindjes waren voorbeeldig en wij zongen na 9 x de hele cd van Kabouter Plop nog steeds vrolijk mee. Aangekomen bleek t huisje erg moeilijk te vinden (want lag niet in dorp, maar erbuiten, kleine verkoopmisleiding). Dankzij P's feilloze in kwadranten werkende geest vonden we t huisje op basis van de foto's op de site. Huisje ok, maar beetje spartaans. Zo was de koffiezetter en tv achter slot en grendel gezet, de wasmachine was volgens de sticker: buiten gebruik en ook een afwasmachine hebben we vergeefs gezocht (maar goed, je kunt ook te verwend zijn, dus daar was overheen te komen). De 2e kamer bleek een stoeptegel te zijn, aangeplakt aan de woonkamer en door middel van gordijn gescheiden van de rest, dus dat was een garantie voor vroeg opstaan. Het beddegoed was ok, maar gekocht in 1970, met bijbehorende geur en verval-gaten. Alla. Vrolijk naar bed, en minder vrolijk op. P telde op ochtend 1 al 32 muggenbeten op slechts 2 onderbenen, een getal wat op ochtend 2 was opgelopen naar 58. G was veilig want lag als enige onder een klamboe, en F willen ze niet, die muggen. Dus al rap op zoek naar een winkel, en vele muggenbestrijdingsmiddelen ingeslagen. Dat was wijs, want wij-nu zeer oplettend- kwamen erachter dat het leek of de beestjes 9 weken op Sonja Bakker waren geweest. Na een uur of 4 smiddags was geen millimeter blote huid meer veilig. Ik stond de afwas te doen toen P binnenkwam met een platgeslagen exemplaar tussen 2 vingers. 'Wat voor kleur heeft een tijgermug eigenlijk?'. 'Ehhm, zwart witte streepjes, dacht ik', terwijl ik met de afwasborstel de beten op mijn voeten bekrabte. 'Nou, dan lijkt dit er verdacht veel op'. Gaaah! Onmiddellijk op de web 'n' walk internet om te loeren wat en hoe over die gevaarlijke mug, maar de web 'n' walk had er genoeg van gaf geen sjoege, dus dan maar per sms aan het thuisfront info gevraagd. Die kwam per omgaande, en gaf nog wat meer stress. Tijgermuggen verspreiden ziektes, in 2005 in noord-italie 250 mensen ziek, 1 dood, gaah, gaah, gaah! Laten wij daar nu net zitten!! Dus nog meer Vape muggen bestrijding gekocht, en vanaf 4 uur smiddags alle ledenmaten ingesmeerd met citronella (waarom, oh waarom hebben die Italianen geen Deet, als ze in een tijgermuggenkultuur leven?). Na 1,5 week waren die muggen die citronella zo zat dat ze ten einde raad aan F begonnen.

Tussen de jeuk door gingen we leuk naar t strand (ja, ondanks wolken en geen spatje zon kan G, de witte larf, toch verbranden. De vellen hingen aan zijn billen), naar Pisa en Lucca, en naar de markt, waar F een geweldige Winx pet kocht van t geld van Opa G. (geen ijsje dus, dat mochten papa en mama betalen).

Na 1,5 week begon F ergens anders te krabben: op haar hoofd. Ik besloot het eens even goed te inspecteren en jawel, daar waren ze weer: hoofdluis. Precies 2 dagen na de dag dat ik ze vorig jaar op haar hoofd ontdekte. Ik ging P inlichten, die lekker een boekje lag te lezen in de zon op de bijna instortende tuinstoel (inderdaad: 1970). Pragmatisch als altijd stond hij op, vulde teilen en emmers en haalde beddegoed af, terwijl ik de dekens in vuilniszakken propte waar ze 48 uur in moesten blijven. Toen hij de kleren ging verzamelen, die hij net een dag eerder allemaal in dezelfde teil had gewassen, kwam er even bezinning. Het was 5 uur, dit beddegoed moest er vanavond weer op, dit ging niet werken. Plan omgegooid, alles in vuilniszakken, een laatste spijtige blik op de wasmachine 'ausser Betrieb' en op naar een stadje in de buurt, waar we een wasserette hadden gezien. Daar alle machines bezet met onze was, en daarna de drogers, met F. en G. in de stoeltjes van de auto. Af en toe stoptje ik daar een stukje eten in, waarna ik doordraafde naar de Farmacie, om in niet Italiaans te informeren naar antiluis shampoo. Iedereen begreep mijn gestuntel, gezien het aantal mensen wat daarna op t heufd ging krabben. Thuisgekomen met half natte was moesten alle hoofden bespoten en daarna gewassen. Het drama wat G. ervan maakte behoeft een eigen blog. F. onderging het gelaten, evenals het 1,5 uur durende luizengekam wat volgde. Maar het leek erop alsof we er redelijk op tijd bij waren geweest. Het thuisfront kwam wederom met handige informatie over de onwikkeling van een luizenleven en de mededeling dat de buitenschoolse opvang een luizenalarm had afgegeven. De bron leek verklaard. De luizen ontdekte ik exact 15 dagen na het bso bezoek. De volgende dag de auto uitzuigen, de stoeltjes en de buggy wassen en de knuffels uit de vriezer. Toen ik de Winx pet van de markt uit de teil haalde (want die mocht niet in machine), dreven er 15 dode luizen in de teil. Hebben de luizen de pet als transportmiddel gezien, of kwamen ze toch uit de pet als bron? Een voordeel: thuis was luizenvrij, want zo lang zonder eten kunnen zelfs luizen op een Sonja Bakker dieet niet. De dag voor vertrek (de Kabouter Plop cd stond alweer op stand by) inspecteerde ik t huis op beest en viezigheid, en brak daarbij het glazen tafeltje in 40 stukken (ja, welliswaar 1970, maar toch...)

Thuisgekomen (geen stau, 15 x kabouter plop) besloten we alles voor de zekerheid nog maar een keer te wassen. Bij de 2e was gaf onze wasmachine de geest.

Plopperdeplopperdeplop.......Ik ben kabouter Plop en samen met mijn vrienden....