Twee weken voor ik 30 werd zat ik in zak en as. Het getal was een heel hoge berg, ik was overtuigd dat hierna het bejaardentehuis en geraniums, of in elk geval de bingo voor gevorderden nog restte. Ik liep met een agenda vol afspraken om maar niet alleen in huis te hoeven zijn. Zat op woensdag al in de kroeg om daar zondag weer uit te komen en schafte zelfs 2 poezen aan. Best zielig. Dat t daarna ook nog goed kon komen bleek gelukkig vrij snel na mijn verjaardag al. En zo waren de 10 volgende jaren heel fijn, mijn lijf vertoonde niet ineens schrikbarend meer plooien, vel of vet, osteoporose bleef ver van mijn bed en mijn bekkenbodem deed t ondanks 2 kindjes nog prima. En toen was het over en kwam the big four o. Zak en as waren niet in de buurt, maar echt holladiee was t ook niet. Een paar dagen voor de datum ging t toch n beetje wringen, maar een hoge boom en stevig touw zocht ik nog net niet.
Maandag 23 maart, om 2 voor half 9 als ik F naar school is zie ik een envelop op tafel. I., staat er. Brief snel opengemaakt: een liefdesgedicht van Lief. In t Frans. Met instructies. Om 12 uur in Den Haag zijn, met overnachtingskoffer. Treinkaartje erbij. Waah, wat leuk, maar ook Waaaah stressss, want veel dingen gepland die dag en afspraken en ouders die ergens einde ochtend pas komen om op te passen. Voor morgen, als ik echt jarig ben, en graag met P. wil lunchen. In Arnhem of zoiets, niet te wild, niet te ver. Maar om half tien staan daar mijn ouders al, en voor ik t weet zit ik in de trein naar Den Haag. Die gaat over Utrecht. Waar uiteraard een trein is ontspoord. En dus moeten we omrijden over Schiphol. In bomvolle treinen, die via bijlmer en zuid naar schiphol gaan. Op bijlmer stap ik uit, om buiten de drukke trein op zoek te gaan naar de 1e klas voor wat meer ruimte. Ik ben de trein nog niet uit of hij rijdt weg. Gaaah! Wachten op de volgende trein, sms-end met vriendin die treintijden bekijkt op internet. Eindelijk via een te laat vertrokken stoptrein, en met een overstap in Leiden, om 1300 uur in Den Haag. Daar zit Lief achter raam van restaurant met een big smile. Een lunch. Ik: moet je nog werken vanmiddag? Hij: ja, maar pas om 3 uur weer. Na een half uur zie ik pas dat hij niet eens meer een pak aan heeft, maar een spijkerbroek en gympies. Dus niet meer werken??! Dan: we gaan verder. Maar verder zegt hij niks. We lopen met koffer langs t hotel waar we 3 weken geleden een nachtje waren, maar ook daar gaat ie voorbij. Dan de auto in. Waar gaan we heen? Naar Arnhem, daar wilde jij toch lunchen? In de auto rijdt hij de oprit richting Arnhem voorbij. Och stom, zegt ie, nou ja, dan rij ik wel via Oosterhout (ik padvinder van t jaar kruik, je kan mij alles wijsmaken) We rijden Oosterhout voorbij. Gaan richting Belgie. Gaan we naar Antwerpen? Hij rijdt door. We rijden Frankrijk binnen. Gaan we naar Parijs? Dan mag ik de straatnaam invoeren: Rue de Clichy, Montmartre, Parijs. We rijden Parijs binnen en na door klein Algerije te zijn gereden (veel mensen die hangen, gare du nord, niet een heel fijne omgeving) staan we midden in de red light district. Ehm? Ja, niet de bedoeling, maar goed, hotel is netjes en prima en daarachter inderdaad Montmartre. Wat leuk, wat leuk, een nachtje slapen en op je 40e wakker worden in Parijs. We gaan wat eten. En dan wat rondlopen.
Dan zegt hij: kom, we gaan lichtjes kijken vanaf de Sacre Coeur. Klimmen op de trappen. Eindelijk daar. Zitten onder de 3 bogen van de kerk. Regen. Parijse lichtjes. Erg mooi. Dan gaat hij staan. Hij loopt 3 trapjes af, gaat op 1 knie zitten en doet een blauw doosje open. En zegt: wil je met me trouwen?
Dat was dus maandagavond 23 maart 2009 om 23 00 uur, een uur voor mijn 40e verjaardag.
(verhaal is eigenlijk nog langer. Zo was er stress op Utrecht Centraal, waar er dus geen treinen naar Den Haag gingen, en ik via Schiphol moest. Ik, dressed to the nines, liep dus met koffer en hoge hak trappen op en af, want vanaf welk perron de trein ging, werd elke 5 minuten veranderd. Zuuucht. Op schiphol kon ik in de intercity of de stopper. Logischerwijs koos ik de intercity, die ging wel later weg, maar reed in een keer door. Alleen jammer dat ie dat niet deed, omdat ie ergens een half uur ging wachten tot de stopper hem gepasseerd was.... En in het restaurant waar wij lekker hadden gegeten had de tafel naast ons zoiets smerigs besteld (een soort gebakken hondenvoer, grooote stink), dat wij met de neus dicht het restaurant uitrenden. En op de Sacre Coeur vielen de ringen uit het doosje op de trappen naar beneden, waarna hij erachteraan moest..En ook de locatie van t hotel tussen de live en porno shows was niet helemaal gepland. )
Maar verder zeg ik, 40...any time!
(datum volgt.... echt)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten